می شود سخت ترین مساله آسان باشد
پشت هر کوچه ی بن بست خیابان باشد!
.
می شود حال بد ثانیه ها خوش باشد
شهر هم غرقِ همآغوشیِ باران باشد
.
گیرم این عشق که آتش زده بر زندگی ات
بعد جان کندنِ تو شکل گلستان باشد!
.
بعد یک عمر به ویرانه ی تو برگردد
تا درین شعر پر از حادثه مهمان باشد
.
گیرم این دفعه که برگشت، بماند...نرود!
گیرم از رفتنِ یک باره پشیمان باشد
.
فرض کن حسرتِ پاییز تو را درک کند
روز برگشتنِ او اوّلِ آبان باشد!
.
بی خیالِ غم هر روزه، چرا که دل من
مثل ریگی ست که در کفش تو پنهان باشد!

#امید_صباغ_نو

"روز برگشتنِ او اوّلِ #آبان باشد"

مشکل اون آدم‌خوبه، که احتمالا تو زندگیت یه‌بار بیشتر بهش برنمی‌خوری، اینه که شما باید دوراتو بزنی تا بفهمی که آدم‌خوبه اون بوده. ولی وقتی دوراتو بزنی و برگردی، دیگه جایی نداری تو دلش. واست میشه یه حسرت ابدی.

آخرش یک نفر از راه می رسد که بودنش؛ جبران تمام نبودن هاست،
جبران تمامِ بی انصافی ها و شکستن ها...
یکی که با جادوی حضورش، دنیای تو را متحول می کند.
جوری تو را می بیند، که هیچ کس ندیده،
جوری تو را می شنود، که هیچ کس نشنیده،
و جوری روح خسته ی تو را از عشق و محبت، اشباع می کند؛ که با وجود او، دیگر نه آرزویی می ماند، برای نرسیدن و نه حسرت و اندوهی برای خوردن...
بعضی آدم ها، خود معجزه اند.
انگار آمده اند تا تو مزه ی خوشبختی را بچشی،
آمده اند تا دلیل آرامش و لبخند تو باشند،
آمده اند که زندگی کنی...


#نرگس_صرافیان_طوفان

‏زندگیِ جَوونِ ایرانی خیلی ترسناکه،
‏یا محدودیت خانواده، لذتِ مسافرت و مهمونی و یه دورهمی ساده رو ازش گرفته،
‏یا زندگی تو ایران، حسرتِ کلاب و دیسکو و زندگی مجردی رو به دلش گذاشته؛
‏ترسناک نیست واقعاً؟! اگه همینجوری زندگیمون تموم بشه چی؟!

از چیزی که براتون خیلی مهمه
راحت دست نکشید؛
شاید این جنگیدن تاوان سختی
براتون داشته باشه؛
اما!!!
بعدش دیگه حسرت نجنگیدنِ براش
رو نمیخورید...

گاهی آنقدر عذاب می کشی و آنقدر به نقطه ی ذوب و انجماد مداوم می رسی ؛ که سنگِ صبر و طاقتت می شکند ، ناگهان قید همه چیز را می زنی و بی خیالِ خواستن ها ، داشتن ها و رسیدن ها می شوی ...
از این نقطه تا نقطه ی بی تفاوت شدن به چیزها و آدم هایی که روزی برای داشتن و به دست آوردنشان آسمان را به زمین می دوختی ؛ راه زیادی نیست .
به این نقطه که رسیدی ؛ یادگرفته ای که نه هیچ چیز و نه هیچکس ارزش این را ندارد که بخاطرش به خودت سخت بگیری و لحظه ها را به کامِ احساست تلخ کنی ، آسوده و آرام ، در جاده ی زندگی ات قدم می زنی ؛ بی آنکه به فکرِ بی مهریِ کسی باشی و در حسرتِ نداشتنِ چیزی ...
اهمیت نمی دهی به خیلی چیزها ... دلخوشی های ساده ی هرروزه ات را در آغوش می گیری و با تمامِ هوش و منطق و حواست ؛ در آرامشی تدریجی ، زندگی می کنی .

نرگس صرافیان طوفان‌

لانگ دیستنس اینجوریه که حتی پشت چت یا ویدیوکال کلی میخندی و خوشحالی ولی وقتی قطع میکنی یه نگاه به اطرافت میندازی و نبود اون آدمو با تمام وجود احساس میکنی و حسرت نداشتنش به جای تموم آدمای دورت دیوونه ات میکنه :))

بابا کل زندگی آدمیزاد حسرته. حسرت اون کاری که نکردی، حسرت اون درسی که نخوندی، حسرت اون دوستی که نرفتی ببینیش، حسرت اون زنگی که نزدی، اون مسافرتی که نرفتی، اون تکستی که ندادی، اون مهمونی که نرفتی، اون غذایی که نخوردی، اون چیزی که نگفتی، اون چیزی که نگفتی، اون چیزی که نگفتی.



. .

•
خاطره حتی اگه شیرین باشه بازمـ طعم حسرت میده.

♡

دریغا چه سخت می‌گذرد
روزهایی که نامَش را زندگی‌ گذاشته‌ایم.
تاریکی مطلق است
چشمانم جایی را نمی‌بیند
خوب می‌دانم مرا دیگر امیدی به ادامهٔ حیات نیست.
به ویرانی نزدیک شده‌ام
همچون پیرزن سالخورده‌ای خمیده.
ای کاش
قبل مرگِ زودرسم
یکبار تو را می‌دیدم.
یکبار دیگر
سرود عشق معروفمان را باهم همخوانی می‌کردیم.
نمی‌دانم این شب‌ها و روزها بر تو
چگونه می‌گذرد
اما من رو به سویی ایستاده‌ام
هر لحظه ممکن است مرا از تمام آدم‌ها و زمین دور کند و
بمانم در حسرتی بی‌پایان
همچون دوزخی که در نبودنت بدان مبتلا گشته‌ام!

#زینب_قشقایی