𝙉𝙤 𝙤𝙣𝙚 𝙠𝙣𝙤𝙬𝙨 𝙖𝙗𝙤𝙪𝙩 𝙩𝙝𝙚 𝙨𝙞𝙡𝙚𝙣𝙩 𝙩𝙚𝙖𝙧𝙨, 𝙩𝙝𝙚 𝙝𝙞𝙙𝙙𝙚𝙣 𝙨𝙤𝙧𝙧𝙤𝙬𝙨 𝙖𝙣𝙙 𝙩𝙝𝙚 𝙥𝙖𝙞𝙣 𝙩𝙝𝙖𝙩 𝙝𝙖𝙨 𝙩𝙤𝙧𝙣 𝙤𝙪𝙧 𝙗𝙤𝙣𝙙𝙨 𝙖𝙥𝙖𝙧𝙩 𝙚𝙭𝙘𝙚𝙥𝙩 𝙤𝙪𝙧𝙨𝙚𝙡𝙫𝙚𝙨...

هیچڪس جز خودمون از گریه‌های خاموش، غم‌های پنهان و دردهایی ڪه بند بند وجومون رو پاره ڪردن خبر نداره...

اگر نتوانم آتشت را خاموش کنم، سوختنت را نیز تماشا نخوام کرد، من هم با تو خواهم سوخت.

«غرق در افکار خود، شمعی که میسوخت را خاموش کرد؛
خانه سوت و کور بود و هیچکس سراغش را نگرفت، گویا انسان اولین مرگش، زمانی است که همه اورا از یاد ببرند.»


. .

کامی روشن اخطار قطع برق گرفته و وقتی تذکر بهش میدن میگه باشه همه چیزو خاموش می‌کنم.

بابا برقی میگه: «باید برق رو هوشمندانه مصرف کنی! نه اینکه مصرف نکنی
همون‌قدر مصرف کن که همه خوشحال باشن و هیچ کس تو اوج مصرف بی‌برق نمونه!»

درود به رفاقت‌های خاموش، نه تماس‌های مداوم، نه پیام‌های هر روزه، فقط یه قول نانوشته که میگه، هر وقت که بخوای من هستم.

گاهی آدم ها نمی روند؛
فقط آرام آرام خاموش می شوند
بی آنکه حتی خداحافظی کنند ...
و تو مانی با سکوتی که صدایش ،
تا ابد در گوشت میپیچد

صدای بی گزند

.️.

درود به رفاقت های خاموش
نه تماس های مداوم
نه پیام های هر روزه
فقط یه قول نانوشته‌س که میگه:
«هروقت که بخوای، هستم»

یه قسمت‌هایی از وجودم خاموش شدن که واقعا دوستشون داشتم، متاسفم برای خودم که نتونستم ازشون در برابر بزرگسالی محافظت کنم.

من گفتم عیبی نداره ولی بعدش دیگه
از ته دل نخندیدم، دیگه نتونستم
اعتماد کنم، یه قسمتی از من برای
همیشه از دست رفت، ذوقم کور شد،
برق چشم‌هام خاموش شد، من گفتم
عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب
داشت......

من گفتم عیبی نداره، ولی بعدش دیگه از ته دل نخندیدم، دیگه نتونستم اعتماد کنم، یه قسمتی از من برای همیشه از دست رفت، ذوقم کور شد، برق چشم‌هام خاموش شد، من گفتم عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب داشت.