همیشه دندونام کدر و زرد بود و بلیچینگ و جرم گیری هیچ تاثیری نداشت و لبخند زدن باعث خجالتم میشد…
مرسی ازت که باعث شدی با خیال راحت بخندم 🤍

خجالتی بودن خیلی تو زندگی به آدم آسیب میزنه، جسور باشید جسور.

اگه جایگاهت رو تو قلبم میدونستی از رفتارت با من خجالت میکشیدی.

این حساس بودن هم خیلی حس خجالت‌ آوریه، مثلا نمیدونم چطوری باید بهت بگم ناراحت شدم و آسیب دیدم سر احمقانه و مسخره‌ترین چیز.

نمی‌دونم دفعه‌ی دیگه که ناراحتم کردی برای بخشیدنت چه بهونه‌ای بیارم که بعدش بتونم از خجالت خودم در بیام.

وقتی متوجه میشی درونگرا و خجالتی بودنت هیچوقت شخصیت واقعیت نبوده، فقط پاسخ ناخودآگاهت به آسیب روحیت بوده.

چی شد که وارونه شدیم؟
رسیدیم به دوره ای که به چیزایی افتخار میکنن که یه روزی سبب خجالت بودن
به خیانت میگن تجربه!
به بی تعهدی، سبک زندگی!
به بی اخلاقی، رک بودن!
به فحشا، جسارت!
به دیده شدن، موفقیت!
به سطحی بودن، باحال بودن!
و به هرچرندی که خودشونم ازش ته دل راضی نیستن میگن "خود واقعیم"!

گاهی وقت‌ها هم سکوت علامت رضایت، حرفی نداشتن، خجالتی و یا درونگرا بودن نیست.
به دلیل نا‌امیدی از یافتن شنونده مشتاق و خوش‌فهمه.

متاسفانه در دورانی زندگی می‌کنیم که آدم‌ها به چیزهایی
که باید از اون‌ها «خجالت» بکشن، دارن «افتخار» می‌کنن.

این حساس بودن هم خیلی حس خجالت‌آوریه، مثلا نمیدونم چطوری باید بهت بگم ناراحت شدم و آسیب دیدم بخاطر احمقانه و مسخره‌ترین چیز.