خیلی وقت‌ها ما نمیخوایم زندگی رو ترک کنیم ما فقط دلمون یه لحظه‌ی امن میخواد! یجا که توش لازم نباشه نقاب بزنیم، یا وانمود کنیم که حالمون خوبه.این خستگی نشونه‌ی ضعیف بودنمون نیست، نشونه‌ی اینه که مدت زیادی رو بدون تکیه‌گاه ادامه دادیم.

حالم‌‌ رو کافکا خیلی خوب توصیف می‌کنه:

دچار نوعی بهت‌ زدگی و بی‌حسی شده‌ام
احساس خستگی نمی‌کنم ، خوابم نمی‌آید
غصه‌دار نیستم ، شاد هم نیستم

♡

دچار یک نوع خستگی‌ای هستم که
با خوابیدن از بین نمیره..!:)
• |.

یه چیزی خوندم خیلی شبیه الان ما بود، می‌گفت:

"و من خودم را با خستگی تمام
از میان این فصل عبور می‌دهم،
فقط به امید نور کم سویی
که در دور دست‌ها می‌درخشد..."

برای تو که از اثبات اینکه لایق دوست داشته شدنی خسته‌ای:
«یک روز، برای یک نفر، کفایت می‌کنی!
بدونِ هیچ  تلاش و خستگی...»

‏نه میلِ ماندن، نه شوقِ رفتن...
میانِ خستگی و بی‌حوصلگی، معلقم.

چیزی به نام خستگی روحی وجود داره، اینطوریه که از لحاظ جسمی خوبی ولی به خاطر افکار مزخرفت نمیتونی حتی کوچکترین حرکتی انجام بدی.

خستگیِ روانی،
وقتیه که مدام داری خودتو جمع‌وجور می‌کنی
تا دیگران از هم نپاشن.

پارتنرِ مناسب اونیه که بتونید کنارش زندگی کنید. زندگی واقعی سکوت داره، بی‌حوصلگی داره، خستگی داره، شلختگی داره، قیافه‌ی زشت داره. پارتنر مناسب اونیه که تو روزهای سخت، خودش یه بار نشه رو شونه‌ ات که همه ا‌ش بخوای نگران باشی نکنه دوستم نداشته باشه یا نکنه خسته‌ اش کنم.

در اوایل رابطه فریب ظاهرِ مهربان، پر توجه و پر اشتیاق آدم‌ها رو نخورید، ذات و شخصیت واقعی در لحظه‌های بحران، در وقت خستگی و زمانی که انگیزه‌ای برای پنهان‌کاری نمی‌مونه خودش رو نشون می‌ده و درست همون موقعه که می‌فهمی: اون تغییر نکرده، بلکه فقط دیگه نیازی نمی‌بینه نقش بازی کنه...
⁰³.⁰⁷