تنهاییم شبیه تنهاییِ ظهرای بچگیم شده ، وقتایی که همه می‌خوابیدن و من خوابم نمی‌برد ، آدما بودن اما نبودن :(

از خواب خسته ام؛ به چیزی بیشتر از خواب نیاز دارم، چیزی شبیه بیهوشی، برای زمان طولانی، شاید هم از بیداری خسته ام از این که بخوابم و تهش بیداری باشد، کاش می شد سه سال یا شش سال یا نه سال خوابید و بعد بیدار شد، نشد هم نشد...

دلم نمیاد شب‌ها بخوابم، میترسم فردا روز بدتری باشه.

تو تماس خوابم برده بود نیم ساعت داشت به صدای نفس کشیدنم گوش میداد:)))))))))))))))))))
همون بهم خیانت کرد

من دوستت نداشتم؟ من حتی وقتی خوابم هم میومد بهت میگفتم خوابم نمیاد تا باهات بیشتر حرف بزنم.

بعضی شب‌ها انقدر فشار روم زیاده میترسم بخوابم چون فکر میکنم ممکنه تو خواب قلبم وایسه.

دربارش گریه نمیکنم، ولی خب غذا هم نمیخورم، درست نمیخوابم و با کسی حرف هم نمیزنم.

روز از برم چو رفتی، شب آمدی به خوابم
اینَ‌ست اگر کسی را عمری بُوَد دوباره...

کلیم کاشانی

. .

نمی‌دونم چرا اینجوری شدم. می‌خوابم. خوب هم می‌خوابم. هفت تا هشت ساعت. اما وقتی بیدار میشم، خسته‌ام. انگار دو ساعته که خوابیدم. انگار کتکم زدند. نمی‌دونم چرا اینجوری شدم.

حالم‌‌ رو کافکا خیلی خوب توصیف می‌کنه:

دچار نوعی بهت‌ زدگی و بی‌حسی شده‌ام
احساس خستگی نمی‌کنم ، خوابم نمی‌آید
غصه‌دار نیستم ، شاد هم نیستم

♡