#اعتراف

اعتراف میکنم دیشب رفتم تو اتاق دوستم ، چنتا لگد زدم ب باسنش و گفتم فلان فلان شده  چرا به من میگی بیا بعد گرفتی خوابیدی.
اونم بلند نمیشد خودمو انداختم روش  پتو رو برداشتم دیدم داداششه،یهو.... مشاهده اعترافم

هر کدام از ما آدمها در یک برهه ای از زندگیمون درگیر آدمهای اشتباهی شدیم...
نابینا و ناشنوا شدیم...
گفتند و گوش نکردیم...
راه درست را پیش پایمان گذاشتند و بدترین مسیر رو انتخاب کردیم...
پافشاری کردیم روی آدمِ اشتباهِ زندگیِمان...
زمین خوردیم و از سر خجالت بلند نشدیم...
خوابیدیم و زار زار گریه کردیم....

کافی نیست اینهمه غصه خوردن؟
بلند شید،خودتان را بتکانید و ثابت کنید تغییر کرده اید...
باور کنید هیچ کس بعد از رفتنِ کسی نمُرده...

آقای صائب تبریزی واقعاً اینجوریه که شما میگی؟
«آرامش است عاقبتِ تمامِ اضطراب‌ها»؟
پس تمامِ اون شب‌هایی ‌که نخوابیدیم فکر کردیم لِه شدیم نابود شدیم و صبح یه آدمِ دیگه شده بودیم چی
اون آرامش دیگه چه لذتی داره؟

آقای صائب تبریزی، واقعاً اینجوریه که شما میگی؟!
«آرامش است عاقبتِ تمامِ اضطراب‌ها»؟!
پس تمامِ اون شب‌هایی ‌که نخوابیدیم، فکر کردیم، لِه شدیم، نابود شدیم و صبح یه آدمِ دیگه شده بودیم چی؟!
اون آرامش دیگه چه لذتی داره؟!

این حس پوچی که شبا رو تختت خوابیدیو فقط بغل میتونه بشوره ببره.

‏باید جوری میشد که ۲۴ ساعت میخوابیدیم ۲۴ ساعت بیدار میموندیم

‏ذوق اولین باری که باهاش حرف زدی و تا خود صبح نخوابیدی و یادته؟ :))

‏هممون اولین شب آشناییمون با یه نفر تا خوده صبح نخوابیدیم :)))))))))))))))))))))))

‏اسکار مهربون ترین آدم میرسه به کسی که وقتی خوابیدی میاد پتو میندازه روت و در اتاقت رو هم میبنده که سر و صدا اذیتت نکنه

کاش دلخوشی‌ها بسیار بود و جادوی احساسات و عشق،
میان تمام آدم‌ها جریان داشت و هیچ‌کس غمگین نبود.
کاش بی‌دغدغه می‌خندیدیم و بی‌منت می‌بخشیدیم و بی‌فکر می‌خوابیدیم
و غرق در آرامش و اشتیاق، بیدار می‌شدیم...
کاش مشکلات، اندک بود و رنج‌ها محدود بود
و نگرانی‌ها در سطحی‌ترین لایه‌های احساسات آدمی اتفاق می‌افتاد.
کاش اتفاقات خوبی می‌افتاد و خبرهای خوبی می‌رسید
و شادیِ بی‌اندازه‌ای را جشن می‌گرفتیم.
کاش آباد بودیم، کاش آزاد بودیم، کاش هیچ اندوه بزرگی نداشتیم.

.#نرگس_صرافیان_طوفان