اگر
قرار
بود
باهات
اندازه
لیاقتت
برخورد
کنم
باید
میزاشتمت
کنار
سطل اشغالی
خوشتیپ .

بزرگ ترین و شدیدترین آسیب روحی
زخم خوردن از کسانی است
که انتظار داشتیم از ما
محافظت و پشتیبانی کنند

قشنگیش به اینه که اگه طرف بد بود
ولش نکنی بری
کنارش بمونی، جمع و‌ جورش کنی...
لازم بود خیلی جدی‌تر برخورد کنی ولی درستش کنی.
دوست داشتن و موندن با کسی که هیچ عیب و ایرادی نداره که هنر نیست!

‏من واقعا زندگیم نابود شده، استرسم چندین برابر شده، قهوه خوردنم هزار برابر شده، از اونور لرزش دست‌هام و سر دردهام شونصد هزار برابر شده، پرخاشگرتر شدم، بیحوصله شدم، با هر چیزی گریه میکنم و مثل چی نگران آشناها و حتی غریبه‌هام، در حالیکه من الان باید به سمت آرزوهام میدوییدم.

زندگی میکنیم برای آفتاب اول صبح
بوی خاکِ باران خورده
کتاب نو ، بوی عطر قهوه
و چند شاخه گل بابونه .

«نمی‌دونم کجای مسیر فکر کردی مهربونی به غریبه‌ها جبران‌کننده‌ی رفتارت با نزدیکانه… اما علم میگه: کیفیت شخصیت آدم، در نحوه‌ی برخورد با حلقهٔ نزدیکش مشخص می‌شه، نه در اجرای نمایش اجتماعی»

نه اونقدر شکست‌ خورده که بگیم ته خطه، نه اونقدر موفق که خیالش راحت باشه، یه جایی بین اگه بازم تلاش کنم حتما میشه و دیگه دیر شده گیر کرده.

بالاخره آدم درست وارد زندگیمون میشه اما وقتی که طوری از آدم اشتباه زندگیمون لطمه خوردیم که دیگه نمیتونیم اون رو باور کنیم.

قلب و روح ترک خورده با عذرخواهی،ترمیم نمیشه که قربونت برم :))

رفتار من بازتاب همون برخوردیه که باهام میشه، هر چقدر هم احترام ببینم همونقدر احترام میذارم، هر چقدر واسم ارزش قائل بشه همونقدر ارزش قائلم، ساده‌ست، چیزی که به من میدی همون رو پس میگیری.