خوشحالم هم میکنی، ولی به تعداد دفعاتی که ناراحتم میکنی نمیارزه.

اتفاقاً با من سرد باشید
با من رودربایستی داشته باشید
با من شوخی نکنید
با من محترمانه صحبت کنید
با من تعارف داشته باشید
اینکه حدتون رو بدونید خوشحالم میکنه🤍

میخوام از اون آدم‌هایی تشکر کنم که دیگه دوست‌های من نیستن، خوشحالم از اینکه چهره واقعیتون رو نشون دادین و فهمیدم شما اصلا آدم امنی برای روزهای سختم نبودین.

دیدی؟ بدون تو هم خوشحالم چون فهمیدم چیزهای مهم‌تری از تو هم هست، آرامشم، روح و روانم، خانوادم.

انگار دو برابر تموم‌ روزهایی که خوشحالم کردی بهم غم رسوندی.

با اینکه برد قشنگه ولی
خوشحالم باختم به تو دلمو :)

‏خوشحالم از اینکه دیگه ذوقی واسم نمونده که کسی بخواد کورش کنه.

نوشته بود:
یک جایی از زندگی‌ام هم متوجه شدم که دیگر تقریباً هیچ‌چیز عمیقاً خوشحالم نمی‌کند.

هیچوقت سوپرایز نشدم، هیچوقت کسی تو تنهاییام دنبالم نیومد، هیچوقت کسی برای خودم بهم پیام نداد، هیچوقت هیچ آدمی برای من اون آدمی نبود که من برای آدم‌های زندگیم بودم، هبچوقت کسی خوشحالم نکرد، خلاصه من همیشه فقط خودم و خودم بودم، این باعث شد قوی‌تر از قبل بشم و بدونم که من فقط خودم رو دارم.

i’m not sure if i’m depressed. i mean i’m not sad but i’m not exactly happy either. i can laugh &’ joke &’ smile during the day but when i’m alone at night i just feel kinda numb.

مطمئن نیستم افسرده باشم.
منظورم اینه که ناراحت نیستم اما خوشحالم نیستم.
می تونم در طول روز بخندم، شوخی کنم و لبخند بزنم اما وقتی شب تنها میشم،
احساسه بی حسی دارم.