ذوقت رو کور میکنه، بهت توجه نمیکنه، با گفتن تو زیادی حساسی در برابر ناراحتی‌هات واکنش نشون میده، خبری ازت نمیگیره، خبری ازش میگیری با تاخیر سرد و کوتاه جواب میده، دائما این فکر رو تو سرت میچرخونه که چیزی از بقیه کم داری، دیگه
چجوری ثابت کنه دوست نداره؟ رها کن بره عزیزم.

مهم نیست که خونه چقدر بزرگه
مهم اینه که چقد توش خوشحالی 🤍

کامی روشن میگه: دارم برای آینده سرمایه‌گذاری می‌کنم. ولی واقعیت اینه که با مصرف بی‌رویه و استخراج غیرقانونی، آینده‌ی خیلی‌ها رو می‌سوزونه...

از نونوایی گرفته تا کارگاه و داروخونه‌ها، همه بیکار می‌شن، همه ضرر می‌کنن. یه عده به سود می‌رسن، خیلیای دیگه از «نان خوردن» می‌مونن...

یادمون باشه سرمایه‌گذاری روی ویرانه‌ها، آینده‌ای برای هیچ‌کس نمی‌سازه.

چقدر دوسم داری ؟

- انقدر که  انگار که توی تناسخ قبلیم یه کاسه ی سفالی بودم که شکسته م و تو بندم زدی...
یه کتاب خطی توی کتابخونه ی بغداد بودم که مغولا آتیشم زدن، ولی تو منو حفظ بودی و دوباره نوشتیم...
قطره ی بارون بودم که رو دستای کودکی تو پناه گرفته...

عاشق وقتاییم که نور آشپزخونه کمه، مهستی می‌خونه "آهای ای هم‌اتاقی بیار شمع و چراغی، که شاید روی عشقو ببینم اتفاقی."، صدای جلز و ولز روغن میاد و زندگی جریان داره.

اگه یکی پلاک خونتون رواشتباه بگه خونه شما عوض نمیشه اون گم میشه!

میگیری چی میگم...!؟
• |.

اگه ذوقش بره همون خونه‌ای که آجر به آجرش رو با عشق روی هم گذاشتم، با دست‌های خودم آتیش میزنم.

عاشق این مدل نورم که قبل از غروب میفته رو وسایل خونه .

نمیخوام غر بزنم ولی بیرون میرم
حالم خوب نیست، خونه میمونم
حالم خوب نیست، مهمونی میرم
حالم خوب نیست، سرکار حالم خوب
نیست، وسط تمرین حالم خوب
نیست، کلا همه‌جا حالم خوب نیست.

بزنی تو دلِ این جاده و معین بخونه:
نشو با من غریبه ، مثل نامهربونا
بلا گردون چشمات ، زمین و آسمونا.