کنار هم که بودیم حرف‌هامون تمومی نداشت؛ از شعر و کتاب شروع می‌کردیم، می‌رسیدیم به فلسفه و عرفان، از موسیقی و هنر آسمون ریسمون می‌بافتیم، می‌رسیدیم به تحلیل تاریخ، گاهی بی‌هوا می‌رفتیم سراغ مرور خاطرات کودکی و آدم‌هایی که یه‌ جایی توی گذشته جا موندن. حرف‌هامون مثل رود جاری بود؛ بی‌توقف، بی‌قید، بی‌دغدغه‌ی زمان. گاهی با یک جمله‌ی ساده، ساعت‌ها گرم صحبت می‌شدیم، گاهی یک نگاه کافی بود تا فکر هم رو بخونیم. الان اما همه‌ی حرف‌ها سنگینی می‌کنه روی دلم، تکرارشون می‌کنم و انگار توی دیوارهای خونه پژواک می‌شن، بدون شنونده. من هنوز از شعر شروع می‌کنم، به فلسفه و هنر می‌رسم، می‌خوام از خاطرات رد شم اما تو رو اونجا می‌بینم، جا می‌مونم از رفتن.

نوشته بود «دلم جهانگرده، خودم خونه‌نشین.»

کاش می‌تونستم، همه‌ی اونایی که دوسشون دارم رو جمع کنم یه خونه مراقبشون باشم؛
همه‌ی ایران رو.

لطفا هیچوقت دست از کنار من بودن، همه چیز من بودن، آرامش من بودن، دلخوشی من بودن، مرهم زخم‌های من بودن، گوش شنوای من بودن، خونه امن من بودن برندار، باشه؟

کسی که سیگاریه هر ثانیه از سیگارش عکس نمیذاره
چون واسش عادی شده.

کسی که خونه خوب و ماشین خوب داره هم همینطور.
اونی که همیشه غذای خوب میخوره هم عکس نمیذاره چون براش عادیه.
کسی که واقعا رابطش خوبه هم حرفی ازش نمیزنه چون عادیه....
میدونید بحثِ چیه؟!

اصالت!

من مثل اقیانوس بودم ولی تو رودخونه میخواستی
من مثل ماه بودم اما تو دنبال ستاره ها رفتی.

♡

‏دوست داشتم یکی واسه من یکاری کنه
شعر بخونه بگه واسه تو خوندم
گل بگیره بگه واسه تو گرفتم
زنگ بزنه ، بیاد ، صدام کنه ، فقط واسه من ..
من ... ..

♡

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌محبوب قلبم...
دوست داشتن تو درست ترین کاره زندگیمه...
میتونم به جرئت بگم اگه صدبار دیگم به دنیا بیام...
عاشق تو میشم و دلم میخاد خیابونای این شهرو کنار تو قدم بزنم...
دستای تو رو لمس کنم...
بغل تو خونه امنم بشه...
من فقط و فقط تو رو میخام...
•دوست دارم جانان مــن...


. .

تو آدما رو نمیتونی نجات بدی مخصوصا اونی که توی دردش خونه ساخته و ازش بیرون نمیخواد بیاد! چون هنوز تصمیم نگرفته که از خودش نجات پیدا کنه! اونی که نخواد نجات پیدا کنه، از تو قهرمان نمی‌سازه! بلکه تو رو هم قربانی میکنه!

شما ببین فرش قرمز چقدر تو خونه و رنگ خونه تاثیر داره.️

♡