بی تو مهتاب شبی باز....
ولش کن اصلا
این منِ بی تو
مگر کوچه خیابان بلد است؟

روییده است گلی کوچک
میان سنگ فرش خیابان
لگدمالِ عابران....
من
آن گلِ کوچک‌ام
که جای دیگر، نتوانست روییدن!

#رضا_کاظمی

. .

در دنیای کنونی، ما پیوسته از آدم‌ها طلب می‌کنیم خودشان باشند در حالی که مدام با توقعاتمان خلافش را می‌خواهیم.

- خیابان‌گردی در لندن؛ ویرجینیا ولف.

. .

«مواظب خودت باش»
خیابان‌های زیادی مانده که باهم قدم نزدیم...
کافه‌های زیادی هست که قرارگاهمان نشده...
و جاهای زیادی هست که نرفته ایم...
«مواظب خودت باش» جانم!
جهان بی تو جای خوبی برای ماندن نیست....

.یگانه_حق‌پرست

. .

چگونه شدیم آنچه هستیم

کوروش

. نام کوروش بصورت سایروس یا سیروس در کشورهای غربی برای نامگذاری پسران بکار میرود. نام داریوش هم در مقیاسی کمتر چنین است.

. خیابانها و تندیس هایی بنام کوروش در چند شهر جهان وجود دارد

.آرامگاه کوروش سالها محل زنجیرزنی و حصور دسته های عزاداری محرم بود

.پایه گذاری امپراتوری هخامنشی بدست کوروش معادلات جهانی قدرت را بهم ریخت

. پیتاگورس (فیثاغورث)- بودا و کنفسیوس در این سده پدید آمدند

. در اروپا هیچ دولت مطرحی وجود نداشت جز دولت شهرهای یونان

گاهی بودن در قلب کسی فایده ای ندارد!
بعضی روزها شانه ها نیاز دارند
کسی کنارشان
شانه به شانه عرضِ خیابان را
قدم بزند…

- ستایش قاسمی

هیچوقت هیچ چیز غیر ممکن نیست،
تنها عدم سر سختی شما باعث غیر ممکن شدن آن میشود
هیچ چیز ننگین تر از این نیست که خود را دست کم بگیرید
اگر شما حداکثر تلاش خود را به عمل آورید
اگر چه احتمال دارد همیشه جزو بهترین ها نباشید
ولی به یقین در یک قدمی بهترین ها قرار خواهید گرفت ...!

. #کیم_وو_چونگ
. #سنگ_فرش_هر_خیابان_از_طلاست

"مواظب خودت باش"
خیابان های زیادی مانده
که باهم قدم نزدیم
کافه های زیادی هست
که قرارگاهمان نشده
و جاهای زیادی هست که نرفته ایم
"مواظب خودت باش"جانم

. .

"مواظب خودت باش"
خیابان های زیادی مانده که باهم قدم نزدیم...
کافه های زیادی هست که قرارگاهمان نشده...
و جاهای زیادی هست که نرفته ایم...
"مواظب خودت باش"جانم....
جهان بی تو جای خوبی برای ماندن نیست...

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌