خیلیامون هم بازیچه‌ی آدمی شدیم،
که اول اون‌ ما رو دوست داشت.

پشت بی‌حوصلگی خیلیامون
یه زمانی کلی حوصله بوده
پشت بی‌تفاوتی‌مون کلی توجه و اهمیت بوده
پشت سکوت‌مون کلی حرف بوده
و پشت بدبینی‌هامون کلی اعتماد بوده
آدما به الآنمون نگاه میکنن
و بهمون برچسب میزنن
در حالی که نمیدونن چی بهمون گذشته
آدم یه وقتایی از اول این نیست
این میشه ...

خیلیامون به رومون نمیاریم اما ی گوشه از قلبمون ، برای تموم چیزایی که حقمون نبود و تجربشون کردیم ، " درد میکنه " ...

خیلیامون به رومون نمیاریم اما یه گوشه از قلبمون ،برای تموم چیزایی که حقمون نبود و تجربشون کردیم درد میکنه.

دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابلای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرفنظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه. جین وبستر میگه «و چقدر غم‌انگیز است، که آدم تمام‌وقت مراقب باشد، تا آنچه را احساس می‌کند به زبان نیاورد».

خیلیامون الان اونجاییم که شایع میگه:
تحمل کن میدونم، حواس هیچکی بهت نیست.

درک نشدن توسط اطرافیان
سرآغاز دردهای روحی خیلیامونه ..

یه جا هما تو سریال تاسیان میگه:
«خیلیا دلشون می خواسته دریا بشن ، انقدر راکد موندن که مرداب شدن»

حکایت خیلیامونه که می خواستیم زندگی کنیم ، دریا باشیم ! اما امان از سرنوشت...

‏کسی که یه عمر بنز سوار شده
ترجیح میده پیاده راه بره،
اما سوار هر چهارچرخی نشه!
شاید دلیل تنهایی خیلیامون شبیه
همین مثال بالا باشه…

میگفت:
خیلیامون با کمترین تقصیر
بیشترین تقاص رو پس دادیم...