هر بار که از تعارضات داخل روابطت فرار می‌کنی، مغزت فکر میکنه جونت رو نجات دادی! اما رشد جایی شروع میشه که بفهمی لازم نیست همه چیز رو تهدید ببینی!
بعضی اوقات تهدید واقعی خود ماییم که با اجتنابمون نمیذاریم احساسات اصیل رو تجربه کنیم.

همینجور که یک درخت و گیاه داخل یه خاکی که خوب و غنی نیست رشد نمیکنن، آدم ها هم داخل یک رابطه ی تاکسیک رشد نمیکنن!

در قالب شوخی ، چرت و پرت های داخل مغزتون و به محیط نپاشید ممنون

یه چیزایی هست؛
نه میشه نوشت نه میشه به زبون آورد،
و نه میشه فراموش کرد،
همونا می‌شن چروک های صورت، موهای سفید، سردرد، معده درد،
بداخلاقی های گاه و بیگاه....!
• |.

انقدر پیش هر کس و ناکسی سفره دلتون رو باز نکنید، مردم همه چیز رو یادشون می‌ره جز اون روزهایی که شما پیششون ضعیف بودید.
طرف بعد از خودکشی ناموفق
مسیر زندگیش رو عوض کرد
و تخصص داخلی قبول شد،
مردم نگفتن فلانی تلاشش رو کرد
و موفق شد.
همه گفتن فلانی که خودکشی کرده بود هم متخصص شده.

‍ چشماتو ببند!
بستی؟
هیس هیچی نگو!
اینو توو ذهنت تصور کن؛
هوا برفیه!
لباس گرم تنته اما سردته!
داری توو ولیعصر قدم میزنی!
تک و تنها!
یه سیگار بهمن هم روشن کردی!
چشمت میخوره به کافه فرهاد!
میری سمتش...
دستگیره رو میگیری که درو باز کنی و بری داخل
اما یه سوالی مانعت میشه:
" اگه تو فرهادی،پس شیرین زندگیت کجاست؟! "
بقیشم بگم؟!
بیخیال!
چشماتو وا کن!
نمیخوام عاشقت کنم!
عاشق که بشی یه جاهاش خوبه اما کلی سختیو باید تحمل کنی...

#سید_مصطفی_سادات

‏اون‌هایی که فکر میکنن به اخلاق‌های گندشون عادت میکنیم در واقع باید بدونن کم کم برامون بی اهمیت میشن وگرنه کسی به بی‌توجهی و بداخلاقی عادت نمیکنه.

آب داخل کشتی،
خطرناک تر از آب بیرونشه !

مراقب زمزمه های توی سرت باش رفیق...

بیشترین چیزی که دلم میخواد به آدم‌ها ببخشم؛ احساس امنیته. نعمتی که از وقتی به خودم اومدم، دیدم همیشه، توو هر سنی؛ کم داشتمش. دیدم همیشه درد جای خالی‌ش داخل زندگی‌م، داره تنم رو ذره‌ذره میسوزونه.

خونه جاییه که داخلش احساس امنیت مطلق می‌کنی و راحتی.
خونه جاییه که مهم نیست کجا باشی یا کجا بری، تهش به همونجا برمی‌گردی.
خونه جاییه که درونش آرامش داری. حالت خوبه و برات یه آخیش مطلقه.
خونه جاییه که وقتی از خونه فرار می‌کنی به اونجا می‌ری.
تو “خونه” ی منی.

. .