آقای سعدی چطوری یه عالم درد دوری و لانگ دیستنس رو تو این یه بیت جا دادی؟
در طالع من نیست که نزدیک تو باشم می‌گویمت از دور دعا، گر برسانند.

ماهت رو به آدمایی دادی که حتی حاضر نبودن نورش رو باهات سهیم بشن

مهم نیست که چقدر برات زمان‌ برده ، چندتا اشتباه انجام دادی یا چندتا مسیر انحرافی رو تجربه کردی، تو در حال حاضر اینجایی
باید بهش افتخار کنی .

♡

میگفت:
خیلیامون با کمترین تقصیر
بیشترین تقاص رو پس دادیم...

اول آشنایی و بعد علاقه شکل می‌گیره. تویی که نمی‌دونی به چی علاقمندی، معضل اصلی‌ تو اینه‌ که هیچ‌وقت خودت رو در معرض آشنایی قرار ندادی.

هر بار که از تعارضات داخل روابطت فرار می‌کنی، مغزت فکر میکنه جونت رو نجات دادی! اما رشد جایی شروع میشه که بفهمی لازم نیست همه چیز رو تهدید ببینی!
بعضی اوقات تهدید واقعی خود ماییم که با اجتنابمون نمیذاریم احساسات اصیل رو تجربه کنیم.

#خدایا_شکرت
راه باریکه‌ی حالِ خوب رو همیشه بهم نشون دادی :).

به
دست
می‌آوری
خیلی
بهتر
از
چیزها
و
کسانی
که
از
دست
دادی،
اندکی
صبر ...🤍

درسته جونم برات میره،
درسته خیلی دوست دارم،
اما اگه بقیه رو به من ترجیح دادی ، برو دیگه پشت سرتم نگاه نکن ، چون غریبه‌ترین آدم زندگیم خواهی شد :)

تو غمی رو به من دادی که حتی دیگه خودتم نمی‌تونی ازم بگیریش.