جدی جدی امیدم رو از همه‌ی انسان‌ها برداشتم. با خودت می‌گی نه دیگه این جدی فرق داره؛ بعد می‌فهمی که آها نه.

زبان ابراز عشق تورگوت اویار جنس خاصی داره؛ یه جا هست که میگه:

‏تو اما هیچ وقت فراموش نکن
روزی که افتاده باشی
از زمین بلندت می‌کنم
اگر هم نتوانم
کنارت دراز می‌کشم.

احمق، اون دوست نداره؛
آدم برای کسی که دوسش داره، وقت میزاره.

فروغ فرخزاد تو یکی از نامه‌هاش به ابراهیم گلستان نوشته:
«کافی‌ست که صدایم کنی، بگویی فروغ و من به دنیا بیایم و درخت‌ها و آفتاب و گنجشک‌ها با من به دنیا بیایند.»
خواستم بگم که یه زن توقعات عجیبی از یه مرد نداره؛ کافیه با عشق اسمش رو صدا بزنی و اون جونش برات بره :)

. .

من می‌دونم نباید خسته شد؛
می‌دونم نباید بُرید؛
می‌دونم زندگی ادامه داره؛
فقط دلم می‌خواست یه وقتایی، یه جایی، یه گوشه‌ای وایسم
بگم خسته‌ام
و یکی بفهمه چی میگم!
نه که فقط بشنوه‌ها، بفهمه...

. .

دیگه هیچ‌وقت اون منِ قبلی نمیشم.
به جاش یه آدم قوی‌تر، با برنامه‌تر، صبورتر، با اراده‌تر و باحوصله‌تر میشم.
به هر خواسته‌ای که حسرتش ته دلم مونده می‌رسم.
اون «منِ» بی اعتماد به نفس دیگه وجود نداره؛ دوباره جوونه میزنم، رشد میکنم و ورژن قبلی من دیگه وجود نداره!

یچیزی به اسم #بی‌خیالی وجود داره؛ اینجوریه که یاد میگیری خودتو واسه چیزی که ارزش نداره اذیت نکنی!

.࿐

یکی از تلخ‌ترین لحظات زندگی، واسه وقتیه که میفهمی اونقدر که تو دوستش داری، اون دوستت نداره؛ لحظاتی که میفهمی کاری رو که تو حتماً واسه اون انجام میدادی، اون به خاطر تو انجام نمیده.

انقدرها مهم نیست کیه و چه شکلیه! مهم تر اینه که چه قدر دوسش داری و چه قدر دوست داره؛
این رو چهل سالگی میفهمی.
ما همیشه چیزهای خیلی مهم رو
دیر می فهمیم!

نمیدونم چقد درسته ولی میگن:
اگه فردی زیاد میخنده از درون تنهاست؛
اگه زیاد میخوابه، ناراحته؛
اگه کم و سریع حرف میزنه، داره به چیزیو مخفی میکنه؛
اگه بلند حرف میزنه، میخاد شنیده شه؛
اگه زیاد غذا میخوره، استرس داره؛
اگه چیزای ساده عصبانیش میکنه، نیاز به محبت داره..

. .