شخصیت واقعی هرکس، همون قسمتیه که در کودکی حذف کرده تا بتونه دوست داشتنی بمونه! اون قسمت های حذف شده ی وجودت که ازش گذشتی تا مورد تایید واقع بشی، اون خود واقعی توعه!

Dating someone who naturally brings out your inner child, makes you laugh and loves you on the days you don't feel loveable >>>

با کسی قرار ملاقات بزار که به طور طبیعی فرزند درونیت را بیرون می آورد، تو را می خنداند و در روزهایی که احساس دوست داشتنی بودن ندارید دوستتان دارد.

هر چقدر غریبه‌تر بودین دوست داشتنی‌تر بودین.

چه میدونم، حتما دوست داشتنی نیستم دیگه، وگرنه چطور ممکنه یه نفر هم نباشه که برای بودن کنار من تلاش کنه؟

بشین تا یکی اندازه من دوست داشته باشه ،توعه دوست نداشتنیو..

سال داره تموم میشه ولی مهم اینه که کی برات موند! کی باهات راه اومد! کی تلاش کرد که خنده بیاره روی لبات وقتی که از غصه بریده بودی!
کی قدر بودنت رو دونست و کی دوستت‌ داشت وقتی که اصلا دوست داشتنی نبودی!
"پس همونو نگه دار...!"

هرچقدرم دوست داشتنی باشی، ولی از درون به این باور نداشته باشی، در پی کسایی میری که حقیقت تورو نمیخوان و دیدی که تو به خودت داری و بهت دارن!

تو دوست نداشتنی نیستی! فقط آدمایی کنارتن که دوست داشتن و بلد نیستن.

آدمهایی با عزت نفس قوی، از تعریف و تمجید دیگران احساس دوست داشتنی بودن و باارزش بودنشون رو شارژ نمیکنن، و از دوست نداشته شدن هم به خودشون و خودارزشمندیشون شک نمیکنن! اونها از درون احساساتشون به خودشون در مطمئن ترین حالت ممکنه.

درد اونجاست که بعضی اوقات محیط سمی ازت یه آدمی میسازه که، خود تو از اون نسخه ای که بهش تبدیل شدی رنج میکشی! و خودت رو سرزنش میکنی بابت چیزی که نباید بهش تبدیل میشدی! ولی این نسخه دوست نداشتنی تنها نسخه ایه که باعث میشه توی اون محیط دَوام بیاری!