.3 دنه شی قارداشی قارداش دان آیرار
1قادین
2قیزل
3یر
.اؤچ شی بیر سری اداما وئریلر
1آتا وآنا
2جوانلیق
3شانس بخت
.اؤچ شی آدامی داریخدیرار
1آتا انا ئولمو
2قارداش ئولمو
3اوشاق ئولمو
.اؤچ شی لذت وئرر اینسانا دنیادا
1سو
2اوت
3آراخاینق(ارامش)
.اؤچ شیی هچ واقت یمه .
1غصه
2حرام
3حق
.اؤچ شی اینسانی یئخار
1غرور
2دشمانلیق
3قان مازلیق (نادانی وجهل )
.اوچ شی گرگ آرتیراسان
1 بیلجگ (دانش)
2وار دولت (دارائی)
3آغاج
.اؤچ شی انسانین سونین بیترر (تباه میکند )
1حرصدنمک (عصبانی شدن)
2خبیس لیگ
3آخماخلیق (حماقت)
.اوچ شی همیشه یه
1آلما
2ساریمساق
3سیرکه
.اؤچ شی نن همیشه یولداش لیق ائله
1عاشق (عشق)
2عدالت
3عبادت
.اؤچ شی اینسانین اؤریین درده گئتیرر اینجیدر
1مریض چیلیگ
2پولسوزلیق
3معرفت سیزلیک

ما بیش از اندازه قوی بودیم، مدام میشکستیم، شکسته‌هایمان را بند میزدیم و ادامه میدادیم‌، اشک میریختیم، اشک‌هایمان را خودمان با دست‌های خودمان پاک میکردیم و دوباره با تمام جسارت‌ روی پاهای خودمان می‌ایستادیم، ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمیدادیم، با کسی از دردهایمان نمیگفتیم و از کسی کمک نمیخواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند.

ᵃ ʰᵉᵃʳᵗ ᶠᵘˡˡ ᵒᶠ ᵖᵃⁱⁿ ʰᵃˢ ⁿᵒ ʳᵒᵒᵐ ᶠᵒʳ ᵈᵉˢⁱʳᵉ
دلی‌ که‌ پُره‌ درده‌ جایی‌ واسه‌ آرزو نداره!


. .

درک نشدن توسط اطرافیان
سرآغاز دردهای روحی خیلیامونه ..

‏ما بیش از اَندازه قوی بودیم،
به کسی تکیه نمی‌دادیم.
با کسی از دردهایمان نمی‌گفتیم و
از کسی کمک نمی‌خواستیم،
ما به قیمتِ همین قوی بودن، از پا درآمدیم!
قوی بودن را برایِ ما بَد تعریف کرده بودند...

- نرگس صرافیان طوفان

ما نسل خسته‌ای هستیم که یاد گرفتیم آرزوهامون رو سانسور کنیم، تا بتونیم با حداقل‌ها زنده بمونیم.
ما بار دردهای حل‌نشده‌ی نسل قبل رو کشیدیم و جرات نکردیم حتی بگیم «خسته‌ایم» تا مبادا بگن ضعیفیم.

حق با آقای قربانی بود ما وارثان دردهای بیشماریم:)))

اونی که از ناراحت شدنت و درد کشیدنت ناراحت نمیشه، اون خود درده.

بعضی‌هامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردهایی رو تحمل میکنیم، دردهایی که خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره ماست، هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی بیشتر از لبخندهامونه، دردهایی که هر بار از خودت میپرسی چرا من؟ و هر بار جوابی که هیچوقت پیداش نکردی و غمگین‌ترت میکنه.

مشکلات، نگرانی‌ها و اضطراب‌هامون کم نیست. تا می‌خوایم به خودمون بیایم، تا می‌خوایم یکم خودمون رو جمع و جور کنیم همه‌چیز آوار می‌شه روی سرمون. ما غریبه‌هایی هستیم با دردهای مشترکِ آشنا، ما جوون‌هایی هستیم که جوونی‌مون به تاراج رفت و چیزی ازش نفهمیدیم، ما یک زخم گنده روی صورت ایرانیم که هیچ‌وقت قرار نیست خوب بشه.