گفت «درکت می‌کنم» و من انگار سال‌ها نیاز داشتم همین را بشنوم، انگار هیچ پاسخی و هیچ توجیهی و هیچ لبخندی برای حال درونم، به قدر این مفهوم عمیق، کفایت نمی‌کرد.
گفت «من درکت می‌کنم» و آرام گرفتم، مانند تشنه‌ای که به آب رسیده‌باشد

. .

I talked to everyone I sat with about hope, even when I did not have the slightest bit of hope in me.

با هر کس که می‌نشستم از امید حرف میزدم حتّی وقتی که ذره‌آی امید درونم نمانده بود...

‌‌‌‌‌‌.࿐

در میان مردهای جهان مردی را می‌شناسم
که مثل معراج از زندگی من گذشت
و زبانِ گیاهان 
زبانِ دوست داشتن
و زبانِ آب را به من آموخت
روزگار سخت اطرافِ مرا شکست
و نظم اشیاء را تغییر داد
مردی را می‌شناسم 
که وقتی به او پناه بردم درونم زن را بیدار کرد
و بیابان قلبم را بیشه‌زار ساخت..

#سعاده_الصباح 

I was always looking outside myself for strength and confidence but it comes from within. It was there all the time.

من همیشه دنبال قدرت و اعتماد به نفس از بیرون خودم بودم، اما این قدرت از درونم میاد.
و همیشه هم همونجاست.

‌‌‌‌‌‌.࿐

با هر کس که می‌نشستم؛
از #امید حرف می‌زدم...‏
حتّی وقتی که ذره‌ای امید ‏درونم
نمانده بود...

گاهی در وجودمان به قبرستانی محتاجیم؛
برای چیزهایی که
درونمان می‌میرند.


#محمود_درویش

دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابلای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرف‌نظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه.

جین وبستر میگه :
«خیلی مشکل است، آدم بخواهد تمام وقت مراقب خودش باشد تا آنچه را که احساسش می‌خواهد به کسی نگوید.»

.
خورشید جان، امان از این بی تو گذشتن ها؛ وقتی از شما دورم، برف های درونم آغاز می شود. کاش می دانستید درباره تان چه فکر می کنم. من برای دیدن شما همه ی درها را زده ام.
عاشقی خوب است؛ زندگی حلال کسانی که عاشق اند. من خجالتی ام و هنوز نمی دانم اسم تان را چگونه تلفظ کنم. ای کاش عشق، خود لب و دهان داشت.

. اجازه می فرمایید گاهی خواب شما را ببینم؟
.#محمد_صالح_علا





#mim.

کاش جای این همه بیماری و این همه مسری و واگیر دار بودنشان
عشق مسری و واگیر دار بود
اگر تب میکردیم،تب عشق باشد!
اگر بهم دست میدادیم،دوستی و مهربانی انتقال پیدا میکرد
اگر هر روز همدیگر را میدیدم،از احوال عاشقیمان حرف میزدیم و شادی و محبت را درونمان زنده میکردیم
کاش هر کداممان ناقل عشق می شد و هر روز هزاران هزار نفر در جهان مبتلا به عشق داشتیم
کاش جای این همه علائم بد و وحشتناک،
شادی و نشاط در چشم هایمان موج میزد و اگر مبتلا به عشق میشدیم،
هر روز و هر روز خنده روی لبهایمان می نشست
کاش در دعاهایمان خدا را نه برای مصون ماندن از این بیماری و دفع بلا،
بلکه برای مبتلا شدن به عشق شکر می کردیم..

#محسن_صفری

دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابه‌لای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرفنظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه. جین وبستر میگه «و چقدر غم‌انگیز است، که آدم تمام‌وقت مراقب باشد، تا آنچه را احساس می‌کند به زبان نیاورد..»

. .