باور کن عزیز من مهم‌تر از به‌دست آوردن، نگه‌داشتنه. تو هر چقدر هم بلد باشی برای به‌دست آوردنش بجنگی، اگه بلد نباشی چطور نگهش داری، اگه ندونی چطور باهاش رفتار کنی، از دستت می‌ره.
و بدتر از نداشتن، داشتن و از دست دادنه...

آره من یه وقت‌هایی از دستت عصبی میشم، ناراحت میشم، حسودی میکنم، سرت غر میزنم، اذیتت میکنم، از دستم خسته میشی، یجاهایی ناامیدت میکنم و حتی باعث میشم بترسی، فقط خواستم بگم همه این‌ها از سر عشق و علاقه زیاد من به توعه وگرنه بقیه آدم‌ها بی‌ارزش‌تر از اونی هستن که بخاطرشون عصبی بشم یا واسشون خودم رو به آب و آتیش بزنم.

من قبل از اینکه از دستت ناراحت بشم اول از دست خودم ناراحت میشم که اصلا چرا اجازه دادم تو انقدر مهم بشی که من رو ناراحت کنی.

اینایی که حواسشون به جزئیات هست خیلی خوبن؛
"دیر جواب پیام دادی نگران شدم.
چرا رنگت پریده؟
دستت زخم شدها!
چرا صدات گرفته؟
چرا دیشب انقد دیر خوابیدی؟
چشمات قرمز شده.
چرا غذاتو نخوردی؟
بی حالی، چیزی شده؟"
برای پارتنرتون این شکلی باشید....️

مهم‌تر از به دست آوردن نگه داشتنه، تو هر چقدر هم بلد باشی برای به دست آوردنش بجنگی، اگه بلد نباشی چطور نگه‌اش داری، اگه ندونی چطور باهاش رفتار کنی از دستت میره و بدتر از نداشتن، داشتن و از دست دادنه، حسرتش ذره ذره نابودت میکنه.

مهم‌تر از به‌دست آوردن، نگه‌داشتنه. تو هر چقدر هم بلد باشی برای به‌دست آوردنش بجنگی، اگه بلد نباشی چطور نگهش داری، اگه ندونی چطور باهاش رفتار کنی، از دستت می‌ره. و بدتر از نداشتن، داشتن و از دست دادنه

گاهی هم به خودت سر بزن!
حال چشم‌هایت را بپرس و دستی به سر و روی احساست بکش؛ رو‌به‌روی آینه بایست و تمام تنهایی‌ات را محکم در آغوش بگیر و با صدای بلند به خودت بگو که "تو" تنها دارایی من هستی؛
بگو که با همه‌ی کاستی‌های جسمی و روحی، تو را بی‌بهانه و عاشقانه دوست دارم!
برای خودت وقت بگذار، با مهربانی دستت را بگیر و به هوای آزاد ببر.
نگذار احساس تنهایی کنی، نگذار ابرهای سیاه چشم‌هایت را از پا دربیاورد.
مطمئن باش هرگز کسی دلسوزتر از تو نسبت به تو پیدا نخواهد شد!

مینا آقازاده

پسرها وقتی میخوان یه رابطه تموم بشه خودشون دستت بهونه میدن که خودت بری خودت رو اذیت نکن حالا هی بگو توجه نمیکنه محبت نمیکنه احمق.

با پای شکستت قدم بردار اما دستت رو
روی شانه ی کسی باقی نزار ..

آدم از هر جایی که میره بخش زیادی ازش جا میمونه اونجا. روی کاشی هاش، روی میزی که دستشو میذاشت روش، روی صندلی و مبلش، روی دسته ی شیر آب، کلید برق...
و واقعا عجیبه بدونی توی همینجایی که تو قدم میزنی، بعدا یه سری آدم دیگه قدم میزنن و خاطرات جدید متفاوتی میسازن.
بار آخر به اطراف یه نگاه اجمالی میندازی، درو قفل میکنی و آخرین تماس دستت قطع میشه با دستگیره ی دری که هر روز بهش می‌خورد
و میری.
خداحافظی خیلی عجیبه...