دچار شدم،
بی آنکه بدانم
عاشق شدم بی‌آنکه بخواهم
من کجا !؟
عشق کجا !؟
دستهای #تُ  اصرار داشت ...
دوستت دارم

•
حواست باشه که کی بیشتر برات می‌خواد نه این‌ که بیشتر ازت بخواد،اون دسته از آدما آدم تو هستن .️

♡

نمیدونم منظورمو میفهمید یا نه ولی تا همین چند سال پیش همه چی"بو"داشت...
تابستون بو داشت،عید بو داشت، ماه رمضون بو داشت،سفر دسته جمعی میرفتیم بو داشت،همه چی بو داشت...

شما فرصتA رو بخاطر فرصتB از دست میدی. بعد فرصت B روهم بخاطر یه Cکه فکر میکنی ارزشش رو داره کنار میذاری. بعد یهو C از بین میره و تو میمونی و دستهای خالیت.

پدر بزرگم همیشه میگفت:
اگه یه روز دلت گیر کرد، زن گرفتی،
با دستهای خودت موهاش رو بباف،
گوشواره گوشش کن و نوازشش کن
زنها از گرسنگی نمیمیرن،
اما بی مهری و بی توجهی حتما آنها را میکشه!

.࿐

از واقعیتها فرار میکنیم. روبروی اینه رژ لب میزنیم و خط چشم میکشیم و تند تند پلک میزنیم که اشکهایمان نریزد و زود فرار میکنیم تا مبادا ادمی که درون آینه نشسته لب باز کند و بگوید:
‏تو درست به اندازه حرف هایی که کسی را نداری که برایش بگویی، اندازه گریه هایی که برایشان شانه‌ای نداری،اندازه دستهایی که نیستند تا دستهای سردت را بگیرند و اندازه بوسه هایی که پشت لبخندهای مصنوعیت مخفی میشوند، تنهایی.

واستون حضور اون دسته از آدمایی رو کنارتون آرزو میکنم که وقتی هستن تازه میفهمین چقد کم خودتونو دوس داشتین.

.࿐

من از اون دسته آدم‌هام که پیشنهادها و تجربیات همه رو گوش میدم آخرش هم کارایی که تو سر خودمه رو انجام میدم.

. .

آدما به دو دسته تقسیم‌ می‌شن: زلیخا‌ها که هرچقدر تلاش می‌کنن و سختی می‌کشن و پیر می‌شن آخرش شاید به خواسته‌شون برسن.
آسنات‌ها که خدا دودستی یوسف رو می‌ذاره تو کاسه‌شون.

ما بیش از اندازه قوی بودیم؛
مدام می شکستیم، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم،
اشک می ریختیم، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت، روی پاهای خودمان می ایستادیم.
ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی دادیم، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم.
ما به قیمت همین قوی بودن، از پا در آمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند...