دلبستگی سالم با حضور باثبات در لحظات آسیب‌پذیر تعریف میشود، غایب‌های مزمن از نظر روانشناختی نه تنها امن نیستند بلکه گاه محرک آسیب‌اند، نبودن انتخاب است و انتخاب‌ها پیامد دارند، آن که در غم‌ات انتخاب به نبودن کرده در شادی‌ات حقی برای ماندن ندارد.

نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا

سخت دلبستگی‌ای داشت به بالم صیاد
تا نشد بالش او پُر ز پَرم خواب نکرد

غنی کشمیری


. .

خیلی از شکست های عاطفی که منجر به سوگ میشه، فرد در حقیقت برای معشوقه اش گریه نمیکنه، برای خود نادیده گرفته شده اش گریه میکنه، خودی که انتظار داشته دیده بشه و خواسته بشه و دوست داشته بشه، و وقتی منجر به شکست میشه فرد از درون میشکنه، چون احساس طرد شدگی که بالا میاد آشناست، مارو یاد اولین احساس طرد شدن از سمت اولین چهره های دلبستگی دوران کودکیمون میندازه.
انگار که بهمون یادآوری میشه تو باز خواسته نشدی! طرد شدن عزت نفس مارو دستکاری میکنه برای همین خیلی با درد و رنج همراه میشه.

گاهی باید کَند و رفت...
از آدم‌هایی که دوستشان داشتی؛
از مکان‌هایی که آنجا زندگی کردی؛
از هرآنچه دلبستگی داشتی؛
گاهی باید کَند و رفت...
و آنچه ماندنیست را جا گذاشت؛
مثل یاد، مثل خاطره، مثل لبخند؛
رفتنت
ماندنی و با ارزش می‌ شود؛
وقتی که باید بروی، بروی؛
و ماندنت پوچ و بی‌‌فایده است؛
وقتی که نباید بمانی، اما بمانی...!

وقتی باهات خوب رفتار میکنه
حس میکنی کل دنیا دوست داره
وقتیم کمی کم‌ توجهی میبینی ازش
حس میکنی کل دنیا باهات قهره
چیز عجیبیه این دلبستگی . . .


. .

دعا می‌کنم بعد از تمام دلبستگی‌هایت به کسی چون خودت دچار شوی...
#محسن_مرادی.

ㅤㅤㅤㅤ◁❚❚▷ㅤㅤㅤㅤㅤ

‏از دست دادن آدم‌هایی که بهشون دلبستگی داری همیشه سخته ولی این‌که داریش و ببینی داری ذره ذره از دستش میدی و کاری از دستت ساخته نیست از اونم سخت‌تره.
‏یه بغض و غم تمام نشدنی تا آخر دنیا تمام وجود آدمو فرا می‌گیره و از داخل داغونش می‌کنه.

بعضی وقتها باید آرام گرفت!
باید خود را به بیخیالی زد!
باید دل از قهوه کَند!
باید به عظمت چای روی آورد!
باید آرام گرفت!
باید دل از روانویس های دل سیاه کَند و بازهم به جوهر آبی بیک ایمان آورد!
باید چای داغ باشد و کاغذی نرم و خودکاری بی آلایش!
باید از همه دلبستگی ها دل کَند!
باید باز هم به او روی آورد!

• فائزه اشرفی

. .

دلبستگی تهش غمه،
حالا تو هی خودتو گول بزن‌...!

‌‌‌‌‌‌.࿐