‏اگه تا ۳۰ سالگی همراه زندگیتونو پیدا کردین که خیلی خوبه، اگه نه احتمال اینکه تا آخر عمر تنها بمونید هس، چون منطق خیلی نسبت به احساس غالبه و خیلی سخت کسی به دلتون میشینه.

‏چتای قدیمیتونو با کسی که دیگه باهاش حرف نمیزنید نخونید. دلتون واسه صمیمیتی که قبلا داشتینو دیگه ندارین میسوزه.

اینکه میگن بهش بگید دوسش دارید و
نذارید دیر بشه خیلی احساسیه!
این طبیعت آدماس که وقتی میفهمن یکی عاشقشون شده اونقدر مغرور و
خودخواه میشن که میگید
این همونیه که من دوسش داشتم؟

منطقی باشید،
این حرفا تو دلتون بمونه خیلی بهتره…
‌

از خودت یه شخصیتی بساز که
اگه یه نفر گفت :
شما رو " نمی خواد "
فقط دلتون واسش بسوزه

- وقتی بعد از مدت‌ها یه نفرو برایِ
خودتون انتخاب میکنید همون شعر غمام
همدانی رو براش بخونید که میگه :
‹‍ دلِ من جای تو بودست ، کنون دانستم
‏که چرا ملکِ دلم قابلِ تسخیر نبود . . .›
یه جور عجیبی اونم دلش به دلتون
گره میخوره !


. .

یه افسانه هست که میگه ما قبل از اینکه به دنیا بیایم صحنه های مهم زندگیمون رو بهمون نشون می دن بعد می گن دلتون می خواد برید روی زمین یا نه؛ حتما صحنه مهمی در زندگیمون هست که قبول کردیم به دنیا بیایم.



. .

•
یه‌ جا نوشته بود:«امیدوارمـ وقتی دلتون رفت منطق و عقلتون نره»
و به‌ نظرمـ تنها راهِ ترکیب عشق و آرامش همینه.

شادمانی
مُسری ست
آرزو میکنم واگیرش
به سرزمین دلتون برسد
و تب زندگی رهایتان نکند...

.. ..

الهی هر برگی که میوفته ، یدونه از غمهای توی دلتون کم بشه

پاییزتون عاشقانه


‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌. ..

عصرها یک معماست
درست مانند یک رویا
غروب در ان نهفته و شب در کمین او
الهی که در این عصر زیبا
خونه دلتون گرم
دستتون پر روزی
نگاهتون قشنگ
روز و روزگارتون خوش
و دلتون از شادی لبریز باشه