-اونی که دَرداشو به کَسی
نِمیـــــگِه
-دَلیل نِمـــــــــیشه
دَرد نَداشتِه باشه
-فَقَط اِحتیاج
به دلداریِ فِیکِ شُما نَدارِ..️

#فازسنگین.
.

وقتی ناراحته مثل ناظم حکمت بهش دلداری بدید که میگه:

"تو همه چیز منی!
و اگر از این همه چیز،
حتی ذره ای کم شود؛
من خالی میشوم..
من تهی میشوم.."

‏من دیگه روم نمیشه حتی برای دلداری به کسی بگم: همه چی درست میشه

قبل ما لاله به خونین جگرے شهرت داشت!
بعد تو لاله به دلداریِ ما می‌آمد...
#احمد_جم

✿ کپشن خاص ✿
ما غمگین‌تر بودیم از آنان...
از آنان که آرامشان می‌کردیم،
از آنان که دردشان محرز بود و چشم‌ها را به گریه وا می‌داشت.
درد ما را نمی‌شد دید، اما همچون زخمی بر روی استخوان، عمیق بود و هرثانیه جان خسته‌مان را می‌سوزاند، که راه می‌رفتیم و لنگ می‌زدیم، که دراز می‌کشیدیم و رنج می‌بردیم، که خوابمان نمی‌برد، که شادی را احساس نمی‌کردیم، که لبخندهامان عمیق نبود...
درد ما مدت‌ها، آرام آرام با گوشت و استخوان ما عجین شده‌بود و ما به مزمن‌ترین حالتِ یک انسان، غمگین بودیم.
داشتیم از درون می‌سوختیم و حوصله‌ای برای شرح و گریستن نداشتیم.
داشتیم از درون می‌سوختیم و دیگران را آرام می‌کردیم، مرهم می‌شدیم و دلداری می‌دادیم.
نا آرام‌ترین بودیم و می‌گفتیم: آرام باشید، درست می‌شود.
و خودمان با درد لاعلاجی بر جان، ایستاده‌بودیم و باور داشتیم درست نمی‌شود...

#نرگس_صرافیان_طوفان

ما غمگین‌تر بودیم از آنان...
از آنان که آرامشان می‌کردیم،
از آنان که دردشان محرز بود و چشم‌ها را به گریه وا می‌داشت.
درد ما را نمی‌شد دید، اما همچون زخمی بر روی استخوان، عمیق بود و هرثانیه جان خسته‌مان را می‌سوزاند، که راه می‌رفتیم و لنگ می‌زدیم، که دراز می‌کشیدیم و رنج می‌بردیم، که خوابمان نمی‌برد، که شادی را احساس نمی‌کردیم، که لبخندهامان عمیق نبود...
درد ما مدت‌ها، آرام آرام با گوشت و استخوان ما عجین شده‌بود و ما به مزمن‌ترین حالتِ یک انسان، غمگین بودیم.
داشتیم از درون می‌سوختیم و حوصله‌ای برای شرح و گریستن نداشتیم.
داشتیم از درون می‌سوختیم و دیگران را آرام می‌کردیم، مرهم می‌شدیم و دلداری می‌دادیم.
نا آرام‌ترین بودیم و می‌گفتیم: آرام باشید، درست می‌شود.
و خودمان با درد لاعلاجی بر جان، ایستاده‌بودیم و باور داشتیم درست نمی‌شود...

#نرگس_صرافیان_طوفان

‏انسان‌هایی که دلداری می‌دن و راهکار نمی‌دن، انسان‌های مورد علاقه‌ام اند.


#دلنوشته

شاید غزل هایم برایت تلخ و تکراریست
این شعرها وزنی برای حرف گفتاریست

بغضی که از هر شعر دارد میچکد قطعا
یک شیوه از آن راه های مردم آزاریست

هرکس برای دردهایش علتی دارد
من درد هایم وزن و شعرم عین بیماریست

آنقدر شعرم بوی رفتن را به خود دیده
رویای بودن را نوشتن کار دشواریست

گاهی دلم میخواهد آزاد از غزل باشم
اما برای شاعر این اشعار اجباریست

خواهی نخواهی درد هم یک قسمت از شعرست
اما سخن با درد گاهی مثل دلداریست

رفتی عزیزم من بدون تو ...........
من را ببخش این قصه هم انگار تکراریست

#الهه_رضایی

بعضیام دلداری دادنشون مثه بادبزن زغاله ؛ هدفشون خنک شدنت نیست میخوان آتیشت بیشتر شه !

.࿐

‏آدما بقیه رو با حرفایی دلداری میدن که خودشون یه زمانی شدیدا نیاز به شنیدنش داشتن...

‌
‌‌