اگه براتون مهمم بهم بگین، ثابت کنین، ابراز کنین، من نمیتونم با دوری‌هاتون دوستی کنم.

آدم‌‌ در بزرگسالی یاد میگیره که گاهی دوستی‌ها منقضی میشن. تقصیر کسی هم نیست.
انگار عمرش تموم میشه و یواش‌یواش میمیره، بدون اینکه دلخوری‌ای پیش اومده باشه.

بعضی از نبردهای زندگی ارزش مبارزه نداره
و اگه آگاهانه ببازی و از اونها خارج بشی
در نهایت برنده‌ای چون انرژیت‌رو حفظ کردی
این نبردها می‌تونه ادامه یک رابطه،
یک دوستی، یک شغل، یک نگرش،
یک سبک زندگی
و حتی تلاش برای اثبات خودت باشه…


. .

دو بار بخون:
دوستی میتونه تبدیل به عشق بشه ولی عشق نمیتونه تبدیل به دوستی بشه.

‏کنار گذشته شدن جز تلخ‌ترین تجربه‌های
بشریه. فرقی هم نمیکنه از کار کنار گذاشته
شی، از دوستی یا حتی یک رابطه عاشقانه.
در هر حالت، اول همه وجودت خشم
میشه و بعد حسرت. اون آخر سر هم
یه غمِ سمجی تو دلت میمونه که تا ابد
تنهات نمیذاره.


. .

اگه براتون مهمم بهم بگین، ثابت کنین، ابراز کنین؛ من نمیتونم با دوریاتون دوستی کنم.

‏من دلم برای آدم‌های بدجنس میسوزه،
هیچ نقطه روشنی تو زندگیشون نیست،
هیچ دوستی طولانی مدت باهاشون نمیمونه و همه انرژیشون رو میذارن برای دشمنی و دائم درجا میزنن.
‏کاش بفهمن زندگی کوتاهه و روزها میگذرن، بریز دور این همه نفرت و حس بد رو بچسب به زندگیت..!

سکوت آدم‌ها رو جدی بگیرید، دوستی که دیگه ازتون ناراحت نمیشه، آدمی که دیگه نگرانتون نمیشه، فرزندی که دیگه با خانواده حرف نمیزنه، اون‌ها دارن شما رو ترک میکنن.

من دلم برای آدم‌های بدجنس میسوزه، هیچ نقطه روشنی تو زندگیشون نیست، هیچ دوستی طولانی مدت باهاشون نمیمونه و همه انرژیشون رو میذارن برای دشمنی و دائم درجا میزنن، کاش بفهمن زندگی کوتاهه و روزها میگذرن، بریز دور این همه حس نفرت و حس بد رو بچسب به زندگیت.

تو فکر می‌کنی که چون دوستیم و کنار هم خوش میگذرد دوستت دارم؛ اما من غمت را هم‌ دوست دارم.
من «تو» را دوست دارم؛ نه فقط حال خوبی که با تو دارم را. تو را دوست دارم وقتی حالت خوب نیست، وقتی دلگیری. تو را وقتی حوصله هیچ چیز و هیچ کس را نداری دوست دارم.
من تو را دوست دارم و به دوست داشتنت ادامه می‌دهم.
دوستت دارم؛
و حتی وقتی خودت مردد باشی که دوست داشتنی هستی یا نه، من به دوست داشتنت ادامه خواهم داد.