مشکل اینه که آدما با بُردهایی که به دست میارن راضی نمیشن
دوست دارن باختنِ بقیه رو هم تماشا کنن ..

در نامه‌ آخرش نوشت و تو قلبی را شکستی که حتی راضی به خم ابروی تو نبود.

گاهی وقتا از خودم میپرسم که چرا؟ چرا این کارها رو انجام میدم چرا همیشه به خودم سخت میگیرم و سعی دارم بقیه رو راضی نگه دارم در حالی که خودم و خواسته‌هام دارن نادیده گرفته میشن و کم کم محو میشن؟

‏یکی از دردناک‌ترین صحنه‌های زندگی، درموندگیِ آدمیه که برای درآوردن هزینه‌های اولیه زندگی‌ش، مجبوره انسان‌ها و کارفرمای بی‌ادب، بی‌مرام، از خود راضی و تازه به دوران رسیده رو تحمل کنه.

وقتی یکی و دوست دارم اون‌قدر گاردم و میارم پایین که فکر می‌کنه اعتماد به نفس ندارم داغونم؛ عزیزم من یه از خودراضی روانی‌ام که فقط با تو خوبم.

#خدایا_شکرت
برای تو. برای قلبم. برای آرامش الان حتی اگر موقت باشه.
من راضی هستم و از این جا به بعدش رو هم می‌سپارم به خودت.


. .

‌
سکوتِ من هیچ وقت از رضایت نبود،
من
اگه
راضی
بودم
بلند
می‌خندیدم .


. .

من سر تو حسود نیستم، سر تو یه خودخواه، روانی، سادیسمی از خود راضیم که میخوام فقط مال من باشی.

آدم از خود راضی‌ای نیستم ولی به یکی مثل خودم احتیاج دارم تو زندگیم هیچکدوم از اینها اینطوری که من هواشون رو دارم هوام رو ندارن.

گاهی وقت‌ها از خودم میپرسم که چرا؟ چرا این کارها رو انجام میدم چرا همیشه به خودم سخت میگیرم و سعی دارم بقیه رو راضی نگه دارم در حالی که خودم و خواسته‌هام دارن نادیده گرفته میشن و کم کم محو میشن؟