ناکامی‌ها، حسرت‌ها، نشدن‌ها و نرسیدن‌هام رو با یک جمله مرهم می‌ذارم: Maybe in another life.

اگر در تقدیرت باشد، دنیا هم برای رسیدن به او کوچک است؛
اما اگر در سرنوشتت نباشد، حتی در یک کوچه‌ی بن‌بست هم به هم نمی‌رسید…

𝐅𝐨𝐜𝐮𝐬 𝐨𝐧 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐠𝐨𝐚𝐥
𝐭𝐫𝐮𝐬𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐩𝐫𝐨𝐜𝐞𝐬𝐬

رو هدفت تمرکز کن
به پروسه رسیدن بهش اعتماد کن 🤍

♡

اگر یاد گرفتی به جای پرسیدن "چرا این اتفاق برام افتاد؟"
بپرسی: "چی ازش یاد گرفتم؟" تو دیگه توی نقش قربانی نموندی! وارد مرحله‌ی خودشناسی شدی.

یکی از چیزهایی که توی آدم‌ها ازش می‌ترسم، ماهیت‌شون بعد از رسیدنه. اکثر آدم‌ها وقتی می‌رسن، خیلی‌چیزها درون‌شون تغییر می‌کنه. در حدی که احساس می‌کنی انگاری هیچ‌وقت نمی‌شناختی‌شون.

رسیدن به بیخیالی، مخصوصا بعد از یه مدت که تموم ذهنت درگیرش بوده، حس بی‌نظیریه.

هرگز خودتان را تسلیم این جمله نکنید : « عشق های واقعی هرگز به هم نمیرسند »
نرسیدن برای ترسوهاست، نرسیدن برای یکطرفه هاست
واقعی ها به هم میرسند…

من اگه میتونستم فقط یه‌جمله توییت کنم، می‌گفتم «مواظب دل آدما باشید».
وقتی دلی رو میشکنید، برای اون آدم، از همون‌لحظه و ثانیه، دیگه برای همیشه یه‌چیزی کمه,یه‌حفره‌ی عمیق تو دلش درست میشه
و همه‌ی قشنگیای دنیا، قبل از رسیدن به قلبش، میوفته اون‌تو…
عمیق‌ترین خوشی‌ها براش بی‌رنگه.

یکی از فاکتورهای انتخاب پارتنر یا دوست، تاب‌آوریه، تحمل جور نشدن‌ها، نرسیدن به قرارها و پیش نرفتن برنامه‌ها به اندازه کافی سخت هست، دیگه استرس گرفتن برای واکنش دیگری رو آدم هیچ طوره نمیتونه تحمل کنه.

هر زخمی که با پذیرش لمس بشه، به جای اینکه ما رو بشکنه، تبدیل به پلی میشه برای رسیدن به درک عمیق‌تر از خودمون.