دیگه نه آدم سمی ای مونده حذف کنم
نه موضوعی باقی مونده ک رها کنم.
به قول عباس کیارستمی : من مانده ام و من؛
من از من رنجیده و هیچکس نیست پا در میانی کند!

یه تفکر اشتباه رایج درباره‌ی ترمیم زخم‌ها و تروماهامون وجود داره که فکر میکنیم روزی میرسه که همه زخم ها در روانمون پاک میشه جوری که انگار نه انگار هیچوقت زخمی وجود داشته یا درد و رنجی در درونمون بوده!
اما حقیقت شفای روانمون این نیست که بتونیم درد رو حذف کنیم!
بلکه واقعی‌ترین نوع بهبود، اینه که یاد بگیری
چطور درد رو در دل جریان زندگیت جا بدی،
بدون اینکه اون درد، تو رو متوقف کنه!

میگویند هر کسی شبیه به جایی میشود که به آن تعلق دارد، پس من شبیه وطنم شده‌ام، غمناک، خسته، رنجیده، زخمی و در عمق ناامیدی امیدوار.

گفت چشم ها گواه اند
و تو بیش از حد رنجیده ای ..

♡

«از ترس بی‌کسی؛
به آغوش‌هایِ پیش پا اُفتاده پناه نبر.
هر تازه وارد، رنجی تازه است...»

من رنجیدم ولی نرنجوندم
فقط جایگاه هیچکس رو بهش پس ندادم...

There is no greater agony than bearing an untold story inside you.

هیچ رنجی بزرگتر از تحمل یه داستان ناگفته در درونت نیست.

‏یا زندگی را جدی بگیر یا مشغول مردن شو.
تردید میان این دو تنها تو را در رنجی مدام گرفتار می‌کند.



. .

هیچ انکار رنجی دردناک‌تر از انکار کسی که شاهد دیدن رنج‌های زندگی‌ت بود نیست.

یسری آدما بهت برچسب زودرنجی میزنن، چون نمیتونن ازت باج گیری عاطفی کنن.