پذیرفتن اینکه ادم مورد علاقت، ادم زندگیت نیست، خیلی غم انگیزه…

‏یه‌ روز از آدمای عوضی تشکر میکنی که اومدن تو زندگیت و باعث شدن بفهمی بد بودن چه شکلیه ..
لازمه بد بودنِ آدمارو ببینی تا وقتی یه آدمِ خوب اومد ، قدرشو بدونی و نذاری بره ،
اما امیدوارم اون روز ، حسرتِ رفتنِ یه‌سری آدمای خوب ، مریضت نکنه :).

صبح وقتی بیدار میشی
برای روشنایی روز
زندگیت و تواناییت
سپاسگزار باش ..

ولی یروز یه ادمی میاد تو زندگیتون که از هر لحاظه نگاهش میکنین نمیتونین ازش دست بردارین
نمیدونین دقیقا براچی دوسش دارین
نمیدونین چیشد که این حس بینتون به وجود اومد
ولی می دونین ازبین این همه ادم فقط اون یه نفره که به چشمتون میاد
فقط اون یه نفره که شمارو بلده
فقط اون ینفر باب دل شماست>>

مراقب آدمهای گشنه اطرافتون باشید
توی زندگیتون دنبال آدمای سیر باشین
سیر از جنس مخالف،
سیر از خوشیای چند روزه،
سیر از بهونه،
سیر از رابطه های موقت،
سیر از رفیق بازی.
آدمای گشنه فقط روحتو آزار میدن...

داری زندگیتو‌ میکنی که‌ یهو‌ یادت میاد؛ عه عه عه چه راحت فراموشت کرد.

تمومش شدن دوست صمیمی اینجوریه حتی بعد سالها ردی ازش تو زندگیت هست و میمونه:)

یادته؟!
اون شبی رو‌میگم که فک میکردی رسیدی به تهِش همون شبی که تا خود صبح اشک ریختی..
اون شب گذشت و بازم یه زندگیت ادامه دادی، بازم اشتباه کردی، بازم با موقعیت های سخت تر رو به رو شدی ولی هر بار قوی تر از قبل بودی..!
میخوام بگم هر سختی هر چقدرم سخت و تلخ باشه، هر چقدرم ترسناک باشه بالاخره میگذره و تو از پسش برمیایی!
فقط خواستم بهت یادآوری کنم که: باز میشه این دَر صبر کن…

یه قانون کلی وجود داره اون هم اینکه پسری که در شروع رابطه آروم پیش میره شاید در ادامه اینطوری بشه که کوه رو براتون جابجا کنه ولی پسری که در شروع لاو بامبینگ میکنه قطعا گند میزنه تو زندگیتون و یطوری شوکه میشید که روزی صد بار از خودتون بپرسید چی شد که این شد؟

بعضی روزهام هیچ اتفاقی نیوفتاده، ولی دلت میخواد غمگین باشی، دلت میخواد کمتر حرف بزنی، بیشتر خیره بشی، کمتر بیرون بری، بیشتر تنهایی وقت بگذرونی، تا خود صبح رو یه موسیقی غمگین قفلی بزنی و به رفتن کسی که شاید هیچوقت تو زندگیت نبوده فکر کنی و ریز ریز اشک بریزی، بعضی روزها انگار آدم وظیفه خودش میدونه تموم غم دنیا رو به دوش بکشه.