درکت می کنم اگر روزهای طلایی زندگیت رو مرور می کنی و فکر میکنی نباید اینطور می گذشت، درکت می کنم اگر غمگینی، درکت می کنم اگر حس میکنی این زندگی لایقت نیست...
فقط می خوام بدونی حواسم بهت هست و تنها نیستی، منم همینم، هممون همینیم عزیزم.
ولی زندگی ادامه داره...

تو جنگی که خودت برای زندگیت تعیین کردی برنده شو، نه جنگی که دیگران برای زندگیت انتخاب میکنن!

چه قدر غمگینه وقتی میدونی توی زندگیت، به کلیات کامل هیچ چیزی نمیتونی دست پیدا کنی. به جزئیات چنگ میزنی و همون جزئیات رو هم بی رحمانه ازت دریغ میکنن.

تو زندگیتون با آدمی وارد رابطه بشید
که بتونید باهاش برید جنگ چون
زندگی؛
دقیقاً همون میدون جنگه
یکی که جا نزنه،
پا پس نکشه،
جنم داشته باشه
و تا اخرش
در کنارتون باشه…

«داری زندگیتو می‌کنی که یهو یادت میاد اصلا زندگی نکردی.»

همینطور که از اوایل یک کتاب نمیشه اخرش و قضاوت کرد، داستان زندگیت رو هم از الان قضاوت نکن.

شاید همین لحظه ات، آخرین لحظه خوب زندگیت باشه! همیشه بدتر از لحظه حال هم وجود داره.

نوری که در زندگیت کشف میکنی
دقیقا به اندازه‌ی تاریکی هست که حاضر شدی باهاش رو به رو بشی .

♡

تا وقتی که دارید تو دلتون
با یه نفر زندگی میکنید
کسی رو وارد زندگیتون نکنید ...

این قشنگ ترین جمله ای بود که راجب کارما خوندم: زندگیت پر از ادمایی میشه که تو برای دیگران بودی.