یه روزی یسری‌ها رو انقدر واسه خودمون خوب میسازیم که حتی خودمون هم باورمون نمیشه این همه خوبی تو وجودشون باشه، یه شبی انقدر چهره کریهشون رو یهویی رو میکنن تو قلبت که قلبت وایمیسته از این همه زشتی و سیاهی، بعد اون شب دیگه حتی اگه خوب‌های واقعی هم ببینی، قلبت باورشون‌ نمیکنه.

چه روزگار سیاهی است
آدم از آدم می ترسد

- علی حاتمی ، هزار دستان

اگه تو سیاهی های زندگیت فرو رفتی ، بدون که:

سایه ها ، اثبات حضور نور اند!
• |.

‏شاید نظر نامحبوب:
یه سری از آدما رو هیچ‌وقت نمی‌شه نجات داد، انگار نفرین‌شده باشن، همیشه دنبال سیاهی می‌گردن و کلا از عالم و آدم توقع دارن. انگار ظرفیت پذیرش عشق رو ندارن و زبانی که بلدن خشم و کینه و حسادته... پر از شرم شکننده‌ای که نمی‌شه بهش دست زد.

تمام سیاهی در تو می‌گریست و
تو زیبا شده بودی در همان یک لکه نور .

- بیژن الهی

♡

اون نگفت دوستم دارد ولی وقتی قلبم از سیاهی تاریک‌تر بود کنارم ماند در حالی که عاشق نور بود.

‏آدم‌هایی که داغ عزیز دیدن رو از نزدیک ملاقات کردین؟!
یه ترکیب بی‌تفاوتی و غم تو چهرشونه که منو می‌ترسونه؛
ارتباط داشتن با این آدم‌ها خیلی سخته، تو زندگیشون تا تهِ سیاهی رو رفتن و دووم آوردن، همین تجربه شجاعشون کرده و بهشون یاد داده هر درد و فقدانی رو میشه تحمل کرد.

نظر نامحبوبم اینه که:
"آدما فقط نقاط روشنت رو دوست دارن و اگر یه کم سیاهیت رو نشونشون بدی، دیگه دلشون نمی‌خواد دوست داشته باشن و فاصله می‌گیرن"

من می‌دونستم آدم‌ها دروغ‌گو هستند. من می‌دونستم آدم‌ها شریف نیستند. من می‌دونستم آدم‌ها فراموش کننده هستند. من می‌دونستم آدم‌ها چیزی که می‌گن نیستن. من می‌دونستم آدم‌ها می‌تونند در یک لحظه تمام حرف‌هایی که زدن رو فراموش کنند. من تمام معایب و باگ‌های آدم‌ها رو می‌دونستم و نمی‌خواستم تو یادآور این‌ها برای من باشی. کاش تو آدم نبودی. کاش تو هیچ‌وقت نبودی. کاش به تو فکر نکنم. کاش بیشتر اَز این من و خودت رو از خودت نااُمید نکنی. آه اَز جوانی. آه از جوان‌های بدون چراغ در سیاهی.

ﺭﻭﺯﻫﺎﯼِ ﺭﻓﺘﻪ
ﺑﻪ ﭼﻮﺏ کبریت‌هایِ ﺳﻮﺧﺘﻪ میمانند؛
ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ می‌خواهی ﺑﮑﻦ،
ﺁن‌ها ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺷﻦ نمیشوند
ﻓﻘﻂ ﺳﯿﺎﻫﯽِ ﺁن‌ها ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ میکند…
ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻧﺴﻮﺯﺍﻥ،
زندگی را رنگی تازه بزن…


. .