رفتار دیگران با تو، بازتابی از «مشکلاتِ درونی» اون‌هاست نه شخصیت تو. وقتی که به این درک برسی، دیگه دنبال اثبات خودت نیستی، آگاه میشی و آروم، و از آدم‌ها نه با خشم بلکه با یه «فهمیدمِ» واقعی فاصله می‌گیری.


. .

دیگه هیچوقت از استانداردهام کوتاه نمیام، قیافه مهمه، اخلاق مهمه، شعور و شخصیت مهمه، تحصیلات مهمه، خانواده مهمه، درآمد مهمه، شغل مهمه.

سکوت من واسه شخصیت خودمه، وگرنه نه شما زرنگی، نه من بی‌خبر.

تو منو یطوری فراموش کردی که انگار من ناهار هفته پیشت بودم، یکی از همکلاسی‌های کلاس اولت که باهاش زیاد حرف نمیزدی، مثل یه اسم شخصیت تو سریالی که چند سال پیش دیدی، تو من رو خیلی راحت فراموش کردی.

𝐒𝐥𝐨𝐰 𝐬𝐮𝐜𝐜𝐞𝐬𝐬 𝐛𝐮𝐢𝐥𝐝𝐬 𝐜𝐡𝐚𝐫𝐚𝐜𝐭𝐞𝐫
𝐅𝐚𝐬𝐭 𝐬𝐮𝐜𝐜𝐞𝐬𝐬 𝐛𝐮𝐢𝐥𝐝𝐬 𝐞𝐠𝐨

پیشرفت تدریجی شخصیت می‌سازه پیشرفت ناگهانی هم غرور 🤍

هر چه که می‌گذرد از دنیا ناراضی‌تر می‌شوم و هر روز باورم در مورد بی‌ثباتی شخصیت همه آدم‌ها بیشتر می‌شود.

غرور و تعصب - جین آستین


. .

دارم یاد می‌گیرم از تنهایی لذت ببرم، چون فهمیدم هیچکس من و آدمِ خودش نمی‌دونه؛ فقط یه شخصیت فرعی‌ام تو زندگی بقیه.

حالم بد باشه، عصبی باشم، از همه دور باشم، غم و رنج داشته باشم، زخم‌هام خونریزی کنن، دوست دارم، حتی شخصیت اجتماع گریزم، شخصیت بداخلاقم و اون شخصیتم که هیچ کس رو به جز خودش دوست نداره، تو رو دوست داره.

آدم‌ها جدا از عطری که به خودشون میزنن، عطر دیگه‌ای هم دارن که اتفاقا تاثیر گذارتر هم هست، عطر چشم‌هاشون، عطر حرف‌هاشون، عطری که فقط مختص شخصیت اون‌هاست و متاسفانه در هیچ مغازه‌ی عطر فروشی پیدا نمیشه…

نصیحت امشب :

هیچ وقت و هیچ‌کجا !
شخصیت و احترامتون رو به احساس نفروشید
آدما بهتون رحم نمیکنن...!
حداقل خودتون پشت خودتون خالی نکنید:))