این نوشتهٔ نرگس صرافیان طوفان واقعاً خوندنیه؛ نوشته:

«من از کنار ساحل چند صدف با خودم آوردم و نمی‌دانستم که سرپناه خرچنگ‌هاست!
او مرا تنها گذاشت و نمی‌دانست که حضورش بزرگترین دلخوشی و پناهگاه روزهای سخت من است!
من به دوستم گفتم فعلا فرصت شنیدن حرف‌هایش را ندارم، در حالی که او همان لحظه لبه‌ی پرتگاه امیدواری جهانش ایستاده‌بود و عمیقا نیاز داشت با کسی حرف بزند.
ما آدم‌ها، همیشه نا آگاهانه جدی‌ترین آسیب‌ها را به هم می‌زنیم، بی‌آنکه حتی متوجه باشیم...
وقت‌هایی که قلبت از حرف یا رفتار کسی شکست؛ حکایت خرچنگ‌ها را به یاد بیاور و در نظر داشته‌باش که شاید طرف مقابلت حتی خبر نداشته که تو در مقابل فلان حرف یا رفتار او تا چه اندازه آسیب‌پذیر و شکننده بوده‌ای

زن‌ها را باید زیاد دوست داشت،
باید احساس منحصر بفرد بودن به آن‌ها داد،
باید‌ شبیه معجزه به آن‌ها نگاه کرد
زنی که بداند بودنش، مردی رابه وَجد می‌آورد، هرگز پیر نخواهد شد،
هرگز...

#نرگس_صرافیان_طوفان

حوالی اردیبهشت
بوی بهشت می آید...

عطر شکوفه‌ها و خاک باران خورده
هوش از سرِ رهگذران شهر، پرانده!

فصل بهار شوخی بردار نیست
همه را عاشق می‌کند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

بعد از ما قرار بود گذار فصل‌ها درست‌تر پیش برود و تاریکی تمام شود و خورشید، سخاوتمندانه‌تر بر آسمان این سرزمین بتابد، هرچند که ما تمام فرصت حضورمان را در رنج و تاریکی زیسته‌بودیم.
ما قوهای خسته و رنجور و به استیصال رسیده‌ای بودیم که داشتیم جان می‌دادیم، در حالی که جهان از شُکوهِ آخرین آوازمان به وجد آمده‌بود...

#نرگس_صرافیان_طوفان

اگر غمگین اگر زخمی،
اگر اندوهگین از واقعیت‌ها
و بغضی در کمین از سوء‌‌نیت‌ها
اگر سرکش، اگر یاغی
اگر چون مار زخمی، از سیاست‌های شوم و نحس قدرت‌ها
اگر من ارتشی تنها
به پیش ظلم استکبار و
همچون کوهی از خشمم؛
برای این ستم‌ها، رنج‌ها، محروم بودن‌ها
اگر اینقدر نا آرام و داغ و بی‌قرارم من
اگر اندوهبارم، خشمگینم، سوگوارم من؛
در آغوشم بگیری، خوب خواهم‌شد...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

کمی تحمل کن ؛
دردهایی را که هربار با سماجتِ بیشتری قلب آرامشت را نشانه می گیرند
غصه هایی را که از در و دیوار ، می بارند
و مشکلاتی را که دست از سرِ آسایشت بر نمی دارند .
باور کن که اوضاع ، همیشه به یک منوال نمی مانَد
شاید امروز همان روزی که می خواستی نبود ،
و هیچ چیز ، به گونه ای که تو انتظار داشتی پیش نرفت
ولی روزهای خوب ، در راه اند
قوی باش و مصمم تر از قبل ، برای حالِ خوب و آرزوهایت تلاش کن
و فراموش نکن که خدا همیشه در اوجِ سختی و مشکلات ، از راه می رسد و برایت معجزه می کند .
کمی تحمل کن
همه چیز ، درست خواهد شد ...


- نرگس صرافیان طوفان‌

جا نزن !
جسور باش
این قانونِ ارتفاع است ؛
هرچه بیشتر اوج می گیری ؛
باد و باران ، بی رحم تر می شود ،
و نفس کشیدنت سخت تر !
تو اما محکم باش !
نه به زمزمه یِ پرنده هایِ پایین دست ، توجهی کن ،
نه هیاهویِ لاشخورهایِ حسود !
عقاب باش !
ارتفاعاتِ بالا ، جایِ پرنده هایِ ضعیف نیست !




نرگس صرافیان

ما آرزو کردیم و نپذیرفتیم که قرار نیست به تمام آرزوهامان برسیم،
ما آدم‌ها را دوست داشتیم و نپذیرفتیم که قرار نیست همه دوستمان داشته باشند،
ما روزهای خوب می‌خواستیم و نپذیرفتیم که قرار نیست تمام روزها خوب باشند...
و هر روز غمگین‌تر شدیم.

گاهی برای رسیدن به آرامش، باید پذیرفت... باید قبول کرد و ناممکن‌ها و نشدنی‌ها را به رسمیت شناخت و توقع زیادی نداشت...
گاهی برای رسیدن به آرامش، باید از خیلی چیزها گذشت...

#نرگس_صرافیان_طوفان

آدم باید عاشق باشد، عشق چیز خوبی‌ست. عشق از آدم در برابر خیلی چیزها و اتفاق‌ها محافظت می‌کند. عشق آدم را سرزنده و امیدوار نگه می‌دارد و به آدم نیروی مضاعفی برای جنگیدن و زیستن می‌بخشد.
آدم که عاشق باشد، سخت‌ترین مصیبت‌ها را تاب می‌آورد و در کورترین بن‌بست‌ها، راه پیدا می‌کند.
آدم که عاشق باشد، مانند قهرمان قصه‌ها، از پس هر کاری بر می‌آید، هرچند ظریف و شکننده باشد و نابلد؛ اما عشق به آدم قدرت بی‌نظیر و شگرفی می‌بخشد و هر ناممکنی را ممکن می‌کند.
من فکر می‌کنم قدرتمندترین آدم‌ها، عاشق‌ترینِ آن‌هاست. آدمِ عاشق اراده می‌کند و به حرمت اراده‌اش، تمام موانع، کنار می‌روند و تمام مسیرها هموار می‌شوند و تمام مقصدها نزدیک!
که آدمِ عاشق، نزدیک‌ترینِ موجودات، به خداوند است.
و دوست‌داشتنی‌ترین‌شان...

#نرگس_صرافیان_طوفان

دلِ قرص می‌دانی چیست؟ من دلی قرص می‌خواهم، آنقدر که شب‌ها راحت و بی‌ هیچ نگرانیِ فردا بخوابم و فردا فارغ و آسوده چشم باز کنم به روی تمام زیبایی‌های با شکوهی که انتظار مرا می‌کشند.
خوش به حال دیوانه‌ها! حتما نمی‌دانند چه مصیبتی بر گونه‌ی انسان وارد شده و دنیا را چقدر گند برداشته...
کاش می‌شد دیوانه بود و با دلی قرص و حالی خوش زیست و نگران هیچ چیز نبود...

#نرگس_صرافیان_طوفان