اونجایی که نه می‌تونی باهاش قهر بمونی و نه خیال آشتی داری رو وحشی بافقی خیلی خوب تعریف کرده؛ میگه:

خود رنجم و خود صلح کنم!
عادتم این است یک روز تحمل نکنم طاقتم این است .️

. .

•
اونجایی که نه می‌تونی باهاش قهر بمونی و نه خیال آشتی داری رو وحشی بافقی خیلی خوب تعریف کرده میگه:

خود رنجم و خود صلح کنم
عادتم این است یک روز تحمل نکنم طاقتم این است .️

♡

‏رَبَّنا وَلا تُحملنا ما لا طاقَتَه لُنا بهِ

خدایا غمی که در طاقتمون نیست رو برامون نخواه

𝗚𝗢𝗗 𝗣𝗟𝗘𝗔𝗦𝗘 𝗗𝗢𝗡'𝗧 ᴛᴇsᴛ ᴜs ᴍᴏʀᴇ ᴛʜᴀɴ ᴏᴜʀ ᴛᴏʟᴇʀᴀɴᴄᴇ
خدایا، مارا بیش از طاقتمان امتحان نکن !

‌‌‌‌‌‌.࿐

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
     𝗚𝗢𝗗; 𝗣𝗟𝗘𝗔𝗦𝗘 𝗗𝗢𝗡'𝗧
              ᴛᴇsᴛ ᴜs ᴍᴏʀᴇ ᴛʜᴀɴ ᴏᴜʀ
              ᴛᴏʟᴇʀᴀɴᴄᴇ..!
خدایا
مارا بیش از طاقتمان امتحان نکن...!

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.࿐

شبیه کوهی سخت و محکم ، استوار و پا برجا ، می ایستم ، در سخت ترین شرایط و سردترین شب ها و روزها ، دوام می آورم ، نمی شکنم ، نمی لرزم ، نمی ریزم ... ولی بعد از تمام تاب آوردن ها ، یک روز ، یک جا ، تمام خشم های ته گرفته و دغدغه های سرریز شده را از قله ی طاقتم بیرون می ریزم ، تمام سکوت های بیات شده ام را فریاد می کنم و چه منظره ی هولناکی ست فوران آتشفشانی که به خاموشیِ مداومش ایمان داشتند ... ولی آرام که گرفتم ؛ گدازه های خشم و ناامیدی ام ، زیباترین تندیس ها را ساخته اند و من باشکوه تر از همیشه ، ایستاده ام .
ایرادی ندارد اگر گاهی فرو بریزی و ناامید باشی ... که گاهی ناامیدی و ابراز درد ، بهترین تسکین است و بهترین شیوه برای دفع ضعف ها ، و رسیدن به نقطه ی تداوم و استحکامِ بیشتر ...
شاید اگر آتشفشان ها نبودند و اگر روزنه ای برای برون ریزیِ داغِ زمین نبود ؛ تمام کوه های جهان، فرو می ریختند ، تمام دریاها خشک می شدند و تمام اقیانوس ها می مردند . . .

#نرگس_صرافیان_طوفان . .

برای قلبم چه طرحی بریزم
تا عاشقت نباشد؟
لبانم را چه بیاموزم
که تو را نبوسد
و طاقتم را
که دندان بر جگر بگذارد؟
به شعرم چه بگویم
که منتظرم باشد تا بعد؟
و حال آنکه روزی که تو را نبینم
بی نهایت است...



..

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهار عجز و ناتوانی میکند

سالها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز

در درونم زنده است و زندگانی میکند

#شهریار.
#شعر

شبیه کوهی سخت و محکم ، استوار و پا برجا ، می ایستم ، در سخت ترین شرایط و سردترین شب ها و روزها ، دوام می آورم ، نمی شکنم ، نمی لرزم ، نمی ریزم ... ولی بعد از تمام تاب آوردن ها ، یک روز ، یک جا ، تمام خشم های ته گرفته و دغدغه های سرریز شده را از قله ی طاقتم بیرون می ریزم ، تمام سکوت های بیات شده ام را فریاد می کنم و چه منظره ی هولناکی ست فوران آتشفشانی که به خاموشیِ مداومش ایمان داشتند ... ولی آرام که گرفتم ؛ گدازه های خشم و ناامیدی ام ، زیباترین تندیس ها را ساخته اند و من باشکوه تر از همیشه ، ایستاده ام .
ایرادی ندارد اگر گاهی فرو بریزی و ناامید باشی ... که گاهی ناامیدی و ابراز درد ، بهترین تسکین است و بهترین شیوه برای دفع ضعف ها ، و رسیدن به نقطه ی تداوم و استحکامِ بیشتر ...
شاید اگر آتشفشان ها نبودند و اگر روزنه ای برای برون ریزیِ داغِ زمین نبود ؛ تمام کوه های جهان، فرو می ریختند ، تمام دریاها خشک می شدند و تمام اقیانوس ها می مردند . . .

#نرگس_صرافیان_طوفان . .

.
دریاب مرا که طاقتم نیست .

#عطار_نیشابوری

♡