آرزو کنیم حال همه خوب باشد
خیابان, پر باشد از عابران سر خوشی که نه غصه‌ای برای خوردن دارند، نه مشکلی برای حل نشدن، نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن.
عابرانی که سرخوش و آسوده از کنار هم عبور می‌کنند
و می‌خندند، از ته دلشان می‌خندند.
آرزو کنیم حال همه خوب باشد
به خوبیِ عطر یاس کوچه‌باغ‌های قدیمی
به خوبی دو روز مانده به عید زمان کودکی
و به خوبی همان روزی که آرامش و عشق؛
به خیابان‌های این شهر، برگردد...

#نرگس_صرافیان_طوفان

✿ کپشن خاص ✿


آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
خیابان ، پر باشد از عابرانِ سر خوشی که نه غصه ای برایِ خوردن دارند ، نه مشکلی برایِ حل نشدن ، نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن !
عابرانی که سرخوش و آسوده از کنارِ هم عبور می کنند
مردانی که ناچار نیستند تا دیر وقت کار کنند ،
زنانی که در سکوتشان اشک نمی ریزند ،
و کودکانی که از ته دلشان می خندند ...
آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
به خوبیِ عطرِ یاس کوچه باغ های قدیمی
به خوبیِ دو روز مانده به عید زمانِ کودکی
و به خوبیِ همان روزی که آرامش و عشق ؛
به خیابان های این شهر ، برگردد ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

پسرا مُد جدید راه انداختن
کفش و تی شرت قرمز
عین مترسک ریختن تو خیابونا
هی راه میری تو خیابون فک میکنی
عابران پیاده تکرار میشن برات

آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد...
خیابان ، پر باشد از عابرانِ سر خوشی....
که نه غصه ای برایِ خوردن دارند ...
نه مشکلی برایِ حل نشدن ...
نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن !
عابرانی که سرخوش و آسوده ...
از کنارِ هم عبور می کنند...
مردانی که ناچار نیستند ...
تا دیر وقت کار کنند...
زنانی که در سکوتشان اشک نمی ریزند...
و کودکانی که از ته دلشان می خندند ...
آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد...
به خوبیِ عطرِ یاس کوچه باغ های قدیمی...
به خوبیِ دو روز مانده به عید زمانِ کودکی...
و به خوبیِ همان روزی که آرامش و عشق...
به خیابان های این شهر ، برگردد ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

من را دعوت کن به همان کافه دنج
بوی خوب عطرت
میز چوبی و نگاه مستت
دست من فنجانی
و غزل در دستت
وهوا,,
ظاهرا پاییزی ست!
وکمی ابری و سرد
عابران چتر به دست
پشت هم در گذرند
شنبه بارانی
گوش من تیز شد از خنده تو
و چه حال خوبی!
روبه رویم گل گلدان محبت
و دو چشمت
که عجب غوغایی ست!
من سوالی دارم؟
"میشود چشم تورا دید و نمرد؟"
میشود آیه قرانی بارانی را
لای این شعر سرود؟
میشود سهم دو چشمان تو باشم هردم؟
میشود پلک نزد؟
قهوه تر از چشمت توی فنجان کدام کافه چیست؟
کافه چی فنجانم پیش چشم تو ربود!
و در آن زل زد و گفت
وای برتو که چنین قهوه تلخی داری.......$)

فقط بدان که این شهر
از وقتی مرا با تو دیده
هیچ دو نفری را
آدم پیاده روی های مشترک حساب نمی کند .. و
من بعد از تو
تن به خیابان هایی نمی دهم
که عابرانش
سکس را به عشق ترجیح می دهند ..
بگذار غرورم
در تمام کوچه پس کوچه های این شهر
هر روز بدون تو بشکند ..
من تنهایی ام را بعد از تو
به هیچ کس حواله نخواهم داد ..


{ حمید رضا هندی }

گیرم از فردا
دیگر به او فکر نکنم
برایش چای نریزم
شبانگاهان
برایش هزار ستاره بی سئوال نذر نکنم
عطر گیسوانش را از شب پس نگیرم
به اردیبهشت بد بگویم
از نور و ارغوان ، به همین نزدیک ملایم برسم
به عابران پیاده رو ها ، از فهم پروانه بگویم . .
با " خواب هایم " چه میکنید ؟

پاييز بهار من است، نه بهاري سبز که بهاري رنگارنگ.

پاييز فصل من است، فصل رويش، فصل شکفتن...

خزان، بهار احساس است، بهار تنهايي...

موسم رويش جوانه‌هاي احساس...

و چه زيباست موسم برگ‌ريزان...

آنگاه که خش خش برگ‌هاي زرين به زير پاي عابران،

نغمه محزون کلاغ‌هاي سرو نشين،

صداي زوزه باد وزنده از لابلاي تن نيمه عريان درختان،

ملودي شاهکارترين سمفوني طبيعت را مي‌نوازند،

شور و حرارتي وصف ناپذير درون خسته‌ام را فرا مي‌گيرد.

درحالي که چشمان غرق در شورم؛

نظاره‌گر رقص برگ‌هايي است که از فراز به فرود مي‌رسند

تا با خاموشي خود حياتي دوباره به جسم بي‌جان

تک درخت نارون باغچه حياط پشتي دهند؛

گريه‌هاي دل امانم نمي‌دهد، نه از اين مرگ غريب –

که خود آغازي است بر اين پايان عجيب –

که از شوق رستن و پرواز بر فراز حصار تنگ تن...

آري من خزان را دوست دارم...

من اين رقص مرگ را دوست دارم...

من اين هزار رنگي را دوست دارم...

من از فراسوي اين سکوت فرياد‌ها دارم...

از پس اين هياهوي خزان و از رهگذر باد وزان به انتظار سکوت مي‌نشينم.

لب فروبسته و با زبان بي‌زباني همنواي مرغ دل،

شعر دفتر عشق را زمزمه مي‌کنم...

پاييز فصل زیبايی و دوست داشتنی من...

فصل تولد من

فصل تولد توست......!( یه سال گذشت هنوز نفهمیدم تو کیه )

رسيدن فصل پائیز و مهرباني مبارك ( البته هنوز نیومده)

عابرانی که از کنارم میگذرند

مست عطری میشوند.

نامش را که می پرسند

دلم می لرزد ...

چگونه بگویم که خاطرات توست؟

دلم یک خیابان میخواهد که بشود در آن با تو قدم زد
جایی که مردمش زبان ما را بلد نیستند و من به زبان خودمانی هی بگویم دوستت دارم و عابران درگیر این کنجکاوی باشند که من چه میگویم که تو اینطور میخندی !!!