گذر زمان همه چی رو برات عادی میکنه، هر نبودنی، هر کمبودی، هر سختی‌‌ای، هر غمی، دیگه به هر چیزی پیله نمیکنی.

عادی شدن من رو میترسونه، عادی شدن ذوقی که برای کار داری، عادی شدن قشنگی‌های کوچیک اطراف، عادی شدن روابط، عادی شدن حس‌ها، عادی شدن زندگی.

خیلی عادی دارم زندگیمو می‌کنم
‏ولی خیلی غیر عادی قلبم یهو پر از غم میشه :(

برای زنی که بارها رفتن آدم‌ها را دیده
اما هر بار محکم‌تر تکه‌های خورده شده
وجودش را جمع کرده،
تنهایی نه یک تراژدی،
بلکه امری عادیست
چنین زنی به راحتی “نه “می‌گوید
و بی نیاز از هرکس از خود دفاع می‌کند.
نه سردی نگاهی قلبش را می‌لرزاند
نه رفتن کسی دلش را ….

#رامین_وهاب_راوی

بیاید " آنلاینم ولی حوصله چت ندارم." رو عادی سازی کنیم.

آدم عادی به آدم عادی: سازگار نباش، گاهی ساز مخالف بزن. سازگاری بیش از حد آدمو بی‌ارزش و کم ارزش می‌کنه.

‌‌تمام آرزویم، یک زندگی عادی است. بودن در امروز است.
فقط می‌خواهم امروز زندگی کنم و فردا صبح با دلی آرام چایم را بنوشم، به چیزی جز طعم نان و پنیر و شعرم فکر نکنم. دنبال فتح هیچ قله‌‌ای نیستم. فقط می‌خواهم پناه داشته باشم، توانایی خندیدن داشته باشم.


معین دهاز

ببخشید شما هم تنهایی خار و خفیفتون کرده و
از پا درتون آورده یا این عادی نیست؟

.
اونایی که میگن روند عادی
لطفا با دلیل کامنت بزارید
.

یکی از موضوعاتی که زیاد پیش میاد وقتیه که ارتباطتون با یک نفر قطع میشه، یکیشون به سندروم وفاداری مزمن مبتلا میشه، اینطوری که نسبت به کسی که نیست احساس تعهد میکنه، همش منتظر یه زنگ یا پیام از طرف اونه، دائم طرف رو چک میکنه و عمیقا امیدواره که برگرده و خودش رو از روند عادی زندگی و خوشی‌ها محروم میکنه و حتی به جای خالیش هم خیانت نمیکنه و این واقعیت تلخیه که خیلی‌هامون تجربه‌اش کردیم.