The older you get, the more you realize you don't want to be around drama, stress or conflict. You just want a calm cozy home, good food on your table, and to be surrounded by your favourite people.

سنت که بالاتر می رود ، بیشتر متوجه می شوی که نمی خواهی در اطراف چیزهای غمگین، استرس زا و یا درگیری ها باشی. فقط یک خانه دنج، آرام ، غذای خوب روی میز می خواهی درحالیکه کنار انسان های مورد علاقه ات هستی...

تا دیر نشده میخوام اینو بهت بگم یه روز میفهمی خونه نه دیواره نه سقف.

خونه «صدای باباست» و «بوی غذای مامان»... :)

صدای بی گزند

تا دیر نشده میخوام اینو بهت بگم یه روز میفهمی خونه نه دیواره نه سقف.
خونه« صدای باباست» و« بوی غذای مامان»... :)

آدم احتیاج داره از یکی بشنوه چقدر غذایی که پخته خوب شده، چقدر مدل موی جدیدش بهش میاد، چقدر لباسش قشنگه، چقدر لاکش خوش‌رنگه. همین ذوق‌های کوچیک باعث می‌شن در طول روز لبخند بزنی و توی آینه برای خودت بوس بفرستی، باعث می‌شن یادت بره زندگی چقدر سخته.

‌
شدیدا به آدمایی که دیسیپلین و نظم دارن و تلاش میکنن احترام قائلم. میخواد رژیم غذایی باشه ورزش باشه میخواد برای زیبایی باشه یا برای درس و کار میخواد برای خوشحالی باشه یا برای رابطه و خانواده.
آدمی که بدونه برای به دست آوردن هر چیزی باید زحمت کشید و نمیشه فقط طلبکار بود آدم درستیه.

کسی که سیگاریه هر ثانیه از سیگارش عکس نمیذاره
چون واسش عادی شده.

کسی که خونه خوب و ماشین خوب داره هم همینطور.
اونی که همیشه غذای خوب میخوره هم عکس نمیذاره چون براش عادیه.
کسی که واقعا رابطش خوبه هم حرفی ازش نمیزنه چون عادیه....
میدونید بحثِ چیه؟!

اصالت!

یه آشپز حرفه‌ای می‌گفت:

Cooking is not one big thing. It's lots of little things done very well.
از سمت مشتریِ رستوران شاید یک بشقاب غذای خفن یک تیکه باشه، اما برای آشپز همون غذا یک عالمه مرحله کوچک، ظریف و منظمه.

اهداف زندگی هم همینن. بستگی داره مشتری‌شون باشیم یا آشپز.



. .

زشت‌ نیست‌ وقتی‌ ازت‌ میپرسن‌ غذای‌ مورد علاقت چیه‌ نمیگی‌ من؟!

شدیدا برای آدمایی که برنامه‌ریزی و نظم دارن و تلاش میکنن احترام قائلم. میخواد رژیم غذایی باشه ورزش باشه میخواد برای زیبایی باشه یا برای درس و کار میخواد برای خوشحالی باشه یا برای رابطه و خانواده.
آدمی که بدونه برای به دست آوردن هر چیزی باید زحمت کشید...

. .

وعده غذایی‌ام کم شده، خوابم نصف، دهانم تلخ، اعصابم ضعیف، فکرم آشفته و تمرکزم مثلِ دوربینِ روی دست!
دیگر زیاد حرف نمی‌زنم، برای گوش‌دادن هم رغبتی نیست.
برای قدم زدن اما تا دلت بخواهد پای خودم هستم.
با اینهمه رفتنم کمی طول کشیده!
قدم برمی‌دارم اما دور نمی‌شوم.
می‌دوم، نفس می‌زنم، اما تکان نمی‌خورم!
خاصیتِ فرار همین است، در مبدأ جایگاهی نداری و به مقصد هم نمی‌رسی!
شاید فکر کنی از تو فرار می‌کنم، اینگونه نیست!
مشغولِ ترکِ هر دویمان هستم.

#علی_سلطانی