کاش ما برای هم غریبه‌های بهتری می‌بودیم

- ویلیام شکسپیر

♡

بدتر از حس از دست دادنش اون لحظه‌اس که مثل غریبه‌ها باهات حرف بزنه.

بزنی تو دلِ این جاده و معین بخونه:
نشو با من غریبه ، مثل نامهربونا
بلا گردون چشمات ، زمین و آسمونا.

بحث بی جنبه بودن یا زود رنج بودن نیست!فقط هر آدمی رو یه سری چیزا خیلی حساسه، از یه سری کارا بدش میاد،
شاید یکی دو بار ببینه و به روی خودشم نیاره؛ ولی کسایی که برات مهمن بحثشون از بقیه جداست،
آدم از یه سری از آدمای زندگیش انتظار نداره، نمیتونه اون حرفارو از کسایی که با تیکه تیکه ی وجودش دوسشون داره هضم کنه!
بحث بحثه انتظاره،
و اگرنه اگه یه غریبه اون حرفا رو بزنه
یا اونطوری که دوست نداری رفتار کنه که مهم نیست!
آدم از کسایی که دوسشون داره ناراحت میشه.

دنیا پر از اتفاقاتیه که معادلات ذهنیت و بهم میزنه، مثل عزیز شدن غریبه هایی که از هم خون‌هات بهت نزدیکترن! و این یکی از چیزهاییه که همیشه معادلات ذهنیمو تغییر داده.

دوست دارم با یه آدم غریبه که هیچی از من و زندگیم نمیدونه، بشینم و راجع به دونه دونه جزییات زندگیم حرف بزنم، گریه کنم، غمگین باشم و دیگه هرگز نبینمش.

الان نه دوست همیم و نه حتی اشنای هم. انقدر دور شدیم که انگار هیچ‌وقت هیچی نبودیم. انقدر غریبه شدیم که انگار از کتاب زندگیت اون صفحات مربوط به من رو کندی و نسخه‌های کاملا جدیدی بدون اونا چاپ کردی.

مشکلات، نگرانی‌ها و اضطراب‌هامون کم نیست. تا می‌خوایم به خودمون بیایم، تا می‌خوایم یکم خودمون رو جمع و جور کنیم همه‌چیز آوار می‌شه روی سرمون. ما غریبه‌هایی هستیم با دردهای مشترکِ آشنا، ما جوون‌هایی هستیم که جوونی‌مون به تاراج رفت و چیزی ازش نفهمیدیم، ما یک زخم گنده روی صورت ایرانیم که هیچ‌وقت قرار نیست خوب بشه.

او غریبه بود
بعد دوست شد
بعد عشق شد
بعد ما یک روح شدیم 🤍

غریبه شدن با آدم‌های مورد علاقه، از اتفاق‌های غم‌ انگیز این دنیاست.