مشکلات، نگرانی‌ها و اضطراب‌هامون کم نیست. تا می‌خوایم به خودمون بیایم، تا می‌خوایم یکم خودمون رو جمع و جور کنیم همه‌چیز آوار می‌شه روی سرمون. ما غریبه‌هایی هستیم با دردهای مشترکِ آشنا، ما جوون‌هایی هستیم که جوونی‌مون به تاراج رفت و چیزی ازش نفهمیدیم، ما یک زخم گنده روی صورت ایرانیم که هیچ‌وقت قرار نیست خوب بشه.

او غریبه بود
بعد دوست شد
بعد عشق شد
بعد ما یک روح شدیم 🤍

غریبه شدن با آدم‌های مورد علاقه، از اتفاق‌های غم‌ انگیز این دنیاست.

It feels nice to see her after so many days even when I am a stranger in her soul.

با دیدنش بعد از این همه روز احساس خوبی دارم حتی وقتی در روحش غریبه هستم.

آیا می‌شود غریبه شد
با آدمی که هنوز بوی تنش‌ را حفظی؟!

اما عزیزم، تو که غریبه نیستی؛ گاهی از جنگیدن برای چیزهایی که دیگران بدون ذره‌ای تلاش اون‌ها رو در اختیار دارن، خیلی خسته می‌شم.

درسته جونم برات میره،
درسته خیلی دوست دارم،
اما اگه بقیه رو به من ترجیح دادی ، برو دیگه پشت سرتم نگاه نکن ، چون غریبه‌ترین آدم زندگیم خواهی شد :)

عیبی نداره اگه امروز غریبه‌ترینیم؛ من یادمه یه روزهایی هم بود که اون‌قدر به هم نزدیک بودیم که باورش سخت بود از اول فقط دوتا غریبه بودیم که اتفاقی همو پیدا کرده بودن.

یه حالت بزرگسالی هم اینه که بین حذف شدن آدم‌ها از زندگیت و غریبه شدنشون، ترجیحت حذف شدنشونه.

حق با مامان بود. هیچوقت نباید برایِ دوست‌هات خودت رو فدا کنی. اون‌ها در آخر تبدیل به غریبه می‌شن.