شاید سکوت و فاصله گرفتن از همه، همه چیز رو برام بهتر کنه.

از فاصله نترسید، از علاقه‌ای بترسید که با فاصله از بین بره.

فاصله مهم نیست وقتی حتی از دور هم می‌تونی بهم حس خونه بدی.

آدم مناسب، زمان نامناسب
‏زمان مناسب، آدم ها همه نامناسب
‏آدم مناسب، زمان مناسب، فاصله نامناسب
خیلی عجیب غریبه همه چی

وقتی بهت اهمیت میدم سعی کن لیاقتش رو داشته باشی، چون فاصله اهمیت دادن تا ندادنم یه شب تا صبحه.

رفتار دیگران با تو، بازتابی از «مشکلاتِ درونی» اون‌هاست نه شخصیت تو. وقتی که به این درک برسی، دیگه دنبال اثبات خودت نیستی، آگاه میشی و آروم، و از آدم‌ها نه با خشم بلکه با یه «فهمیدمِ» واقعی فاصله می‌گیری.


. .

از همه فاصله گرفته بود و به سمت خودش می‌دوید.

‏کافیه یه چند وقت حالت خوب نباشه، اونوقت میبینی چه ساده همه چشم روی خوبی‌هات میبندن و فقط ازت فاصله میگیرین تا حال بدت رو تحمل نکنن.

از لحاظ روحی نیاز دارم فاصله خونمون تا دریا پنج دیقه باشه.

خیالم راحت باشه فاصله فیزیکی با آدمای مورعلاقه‌تون شما رو هم خسته کرده؟