اینو کاملا جدی بگیرید از ادمای تاکسیک زندگیتون فرار کنید.

اگه خودش از احساسات خودش فرار میکنه یا نادیده‌شون میگیره، چرا فکر میکنی احساسات تو رو میشنوه و درکت میکنه.

اگه بخوام از تجربه شخصیم واستون بگم:

هرجا رقیب دیدین رقابت کنید باهاش
هرجا دشمن دیدین مبارزه کنید باهاش
اما هر جا آدم حسود دیدین، فقط فرار کنید!

آدمای حسود لزوما چیزی که تو داری رو نمیخوان
اونا فقط میخوان تو اونو نداشته باشی...

تنهایی؛
آدم پوچ می‌گیره، آدم غنی تحویل می‌ده.
آدم ضعیف می‌گیره، آدم قوی تحویل می‌ده.
ذهن بسته می‌گیره، ذهن باز تحویل می‌ده.
آدم سطح می‌گیره، آدم خبره تحویل می‌ده.
آدم‌ گم شده می‌گیره، آدم مصمم تحویل می‌ده.
تنهایی، یه نوع دستگاه اپدیته. دستگاه آدم سازیه.
آدم توی تنهایی راهشو پیدا می‌کنه و ساخته می‌شه.
مهم نیست چند سالته، خوبه که تنهاییتو دوست داشته باشی.
و اگه از تنهایی فراری هستی یا می‌ترسی. بدون به شدت قراره آسیب ببینی.
-دیاکو.

او امن بود و دنج.
اگر آدم نبود و مکان بود، احتمالا پناهگاهی می‌شد روی کوه‌ها، یا گرم‌خانه‌ای برای‌ بی‌خانمان‌ها، ‌شاید هم کتابخانه‌ای برای از واقعیت فرار کرده ها.

از دید بقیه روی پاهام وایستادم حالم خوبه و واقعا قوی‌ام، اما حقیقت اینه که خسته‌ام، تیکه تیکه شدم، میخوام فرار کنم، میخوام برم گم و گور شم.

دوتا پا داری، دوتا دیگه هم قرض بگیر و از آدم بلاتکلیف فرار کن.

مایکل بالینت میگه: «هر زمان که داریم از چیزی فرار می‌کنیم، در واقع داریم به سوی چیز دیگری می‌دویم.»
من هم اضافه می‌کنم که:
برای کسی که داره به سمتت می‌آد فوراً آغوشت رو باز نکن، شاید اون در حال فرار از کس/چیز دیگه‌ای باشه…

تا حالا با کسی بودی که انگار میخواست دوستت داشته باشه ولی نمیتونست بمونه؟ اسم این مشکل سرد بودن نیست، اسمش ترس از صمیمی شدنه، وقتی توی کودکی نزدیک بودن به کسی براش درد بوده، مغز یاد میگیره اگه کسی زیاد نزدیک شد فرار کن یا نابودش کن، برای همین بعضی‌ها عاشق میشن اما تو رابطه نمیمونن.

تو نمیتونی از روزهای سخت فرار کنی فقط میتونی یاد بگیری که توشون زندگی رو پیدا کنی .

♡