حق با سهراب سپهری بود، فراموشی واقعا کیمیاست.

فراموشی را بستاییم؛ یاد، انسان را بیمار می‌کند.


نادر‌ ابراهیمی

سلام بر عاشقانی که
دوری برایشان صبر می آفریند
نه فراموشی.
و سلام بر دل هایی که همواره
عشق در آن ها حکومت می‌کند
نه تاریکی های روزگار‌...

تلاش
برای
فراموشیِ
کسی
که
روحِ
تو
را
لمس
کرده،
بیهوده‌
است

همه چیز فراموش میشه جز راهی که برای فراموشی طی کردی.

فراموشی گاهی‌اوقات غیر ممکن و سخته چون علاوه بر سایر مسائل مورد بحث، تکه‌ای از وجود خودت رو هم باید فراموش کنی و اگه مسئله زمانی هم پر رنگ باشه، به خودت می‌آی و می‌بینی که عملن خودت رو هم باید فراموش کنی.

‌
و
خدا
صبر
دهد
به
قلبی
که
فراموشی
نمی‌داند .


. .

می‌گفت:
خدا فراموشی را آفرید تا رنج‌ها خاطره نشوند

‏یه جا نوشته بود که:
می‌دونید چرا کودکی شیرینه؟
چون گذشته‌ای وجود نداره، یادی وجود نداره آینده ای وجود نداره.
این سنگینی بار گذشته‌ و آیندست که زندگی‌رو سخت می‌کنه؛
من‌رو یاد این حرف نادر ابراهیمی انداخت:
فراموشی را بستاییم.
یاد، انسان را بیمار می‌کند.

. .

با دستان مردانه ات موهایم را بباف

مگر نه اینست که
فراموشی درد یک زن
در نوازش دستی پر مهر
به وقت پربشانی

وفراموشی درد مرد
در عطر موی زن
دوست داشتنیش

آغوش مردانه ات و عطر موی زنانه ام
تلفیق قشنگ
لحظه های بی اندوه

بیا و موهایم را بباف....

#هدیه_ثانی