روانشناسی می‌گه:

باید بگم آدمایی که آزارت می‌دن، تحقیرت می‌کنن و زخم زبون می‌زنن، همون کسانی هستن که به شدت تخریب شدن، به شدت زخم خوردن و پر از عقده هستن. این آدما از کمبود اعتماد به نفس و عزت نفس رنج می‌برن و با این کاراشون تلاش می‌کنن تا بقیه رو تا سطح خودشون پایین بکشن تا شاید از بار رنج خودشون کم کنن و روی دوش بقیه بندازن. تنها راه مقابله با اونا، بی‌تفاوتی، بی‌توجهی و اهمیت ندادنه. نذار این چرخه ادامه پیدا کنه. تو همونی باش که نمی‌ذاره هیچ خط و خشی از آزار دیگران روی روانش بشینه.

کاش این رو بفهمید وقتی توی رابطه‌اید، نمیتونید هر وقت ناراحت بودید بزارید برید، هر وقت مشکلی براتون پیش اومد بدون اینکه به طرفتون توضیح بدید اخلاقتون عوض شه، اگه از جای دیگه ناراحتید سر طرفتون خالی کنید، توی رابطه دوطرفه اگه مشکلی برای یکی پیش بیاد طرف مقابل هم ناخودآگاه درگیر میشه و از شما انتظار داره روی بودنش حساب باز کنید، حتی اگه نتونه مشکلتون رو حل کنه بهش اجازه بدید کنارتون باشه، بدترین چیز توی رابطه دادن حس بی‌مصرف بودن به طرف مقابلتونه.

هر چقدر اصیل‌تر، عمیق‌تر و قابل اعتمادتر باشی، بخاطر آسیب‌های زیادی که تجربه کردی به کسی زخم نمیزنی، چون از میزان درد و ذات رنج خبر داری‌.

چقدر این تیکه از کتاب نیمه‌ی تاریک ماه قابل تأمله وقتی هوشنگ گلشیری می‌نویسه:

‏گفتم : شما به امیدوار بودن معتاد شده‌اید ، صبح‌ که بلند می‌شوید مثل کلاه و پیراهن و سنجاق کروات امیدواری‌تان را هم می‌پوشید ..

اگه طوری زندگی میکنی که آدما
بعد از معاشرت با تو، حس کنن هنوز هم
انسان خوب و قابل اعتماد تو این دنیا وجود داره؛
تو یک آدم حسابی هستی…🤌🏻

آدمی که اول دوستی میشینه پشت همه برات حرف میزنه و از بدی دیگران میگه، بدون آدم قابل اعتمادی نیست! کسی که بجای حرف زدن از خودش، از ضعف های دیگران صحبت میکنه، بدون دور نیست اون روزی که پیش کسی دیگه از نقص های تو حرف بزنه.

این قوت تو نیست، این ضعف توئه که نمی‌تونی در مقابل آدمی که دیگه بهت اهمیتی نمی‌ده بی‌رحم باشی.

عزیزم، «دوست داشتنِ شما، دنیا را برایم قابل تحمل می‌کند.»
ㅤㅤㅤㅤ◁❚❚▷ㅤㅤㅤㅤㅤ

دلم یه نوتیف خوب غیر قابل باور میخواد.

میدونم پیام دادن نوبتی نیست،
ولی خب
باید مطمئن شم آدمای مقابلم هم دلشون میخواد باهام حرف بزنن یا نه…