قسمت غم انگیز ماجرا اینجا بود ؛
گل هایی که به
مواظبت بیشتری نیاز داشتن
باغبان‌های بی تفاوت‌تری نصییبشان شد...

‏قسمت ناراحت‌کننده‌ قطع ارتباط اینه که میدونی بقیه بهش پیام میدن ولی تو نمیتونی پیام بدی، میدونی بقیه هنوز تو زندگیش جریان دارن ولی تو جریان نداری، میدونی بقیه خیلی وقت‌ها میبیننش ولی تو نمیبینی، تو مردی، و اینطوریه که به تمام جهان حسادت میکنی.

عاشقی باید قسمت آدم بشه
وقتی شد، یهو به خودت میای میبینی یکی هست که با همه برات فرق میکنه
کسیکه تنها امید و ذوق زندگیت میشه
میشه همدمت
میشه دلیل آرامشت
اصلا میشه جان جانانت.


. .

قسمتِ غمگینِ ماجرا اینجاست
گل‌هایی که به مواظبتِ بیشتری نیاز داشتند
باغبان‌های بی‌تفاوت‌تری نصیبشان شد .

یه قسمت‌هایی از وجودم خاموش شدن که واقعا دوستشون داشتم، متاسفم برای خودم که نتونستم ازشون در برابر بزرگسالی محافظت کنم.

نوشته بود، حس میکنم اون قسمت از مغزم رو که باهاش میتونستم آدما رو تحمل کنم از دست دادم.

من گفتم عیبی نداره ولی بعدش دیگه
از ته دل نخندیدم، دیگه نتونستم
اعتماد کنم، یه قسمتی از من برای
همیشه از دست رفت، ذوقم کور شد،
برق چشم‌هام خاموش شد، من گفتم
عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب
داشت......

من به تک تک رفتارها فکر میکنم، به جزیی‌ترین نگاه‌ها، به لحن‌ها و حرف‌ها فکر میکنم، به احساسات پشت کلمات فکر میکنم، به خصوصیات آدم‌ها فکر میکنم، من حواسم به همه چیز هست و دقیقا غم‌انگیزترین قسمت زندگیم همین جاست، من خیلی فکر میکنم.

نمی‌دونم عزیزم، شاید بدترین قسمت
زندگی اونجاست که مجبور می‌شی
قبول کنی هیچی قرار نیست اونجوری
که تو دلت می‌خواد پیش بره....

من گفتم عیبی نداره، ولی بعدش دیگه از ته دل نخندیدم، دیگه نتونستم اعتماد کنم، یه قسمتی از من برای همیشه از دست رفت، ذوقم کور شد، برق چشم‌هام خاموش شد، من گفتم عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب داشت.