گفت «درکت می‌کنم» و من انگار سال‌ها نیاز داشتم همین را بشنوم، انگار هیچ پاسخی و هیچ توجیهی و هیچ لبخندی برای حال درونم، به قدر این مفهوم عمیق، کفایت نمی‌کرد.
گفت «من درکت می‌کنم» و آرام گرفتم، مانند تشنه‌ای که به آب رسیده‌باشد

. .

گفتم:
میدونی؟
کاش زندگی عین یه نوار کاست بود.
گفت:
نوار کاست؟ چطور مگه؟
گفتم:
چون اگه هر جاشو دوس داشتی،
میشد با یه خودکار برش گردونی عقب.
گفت:
آخه مشکل اون‌جاست
اگه این کاستو برگردونیش عقب،
فقط قسمتای قشنگش نمیاد که.
همه چیش برمیگرده عقب.
دوباره باید بشینی ببینی برای لبخندی که الان میزنی،
قبلش چقد گریه کردی.

You walk through life much easier with a smile on your face.

با لبخندی بر لب، زندگی رو خیلی ساده تر می گذرونی!

..

این روزها هر چیزی که به تو ختم شود را عجیب دوست دارم؛ هر چیزی که انتهایش تو باشی.
عکسی که تو را نشان دهد
عطری که ذهنم را به سمت تو بکشاند
عابری که شبیه تو باشد
و لبخندی که مرا یاد خنده هایت بیندازد.
در همه چیز به دنبال نشونی از تو هستم
به امید یافتنِ راهی که مقصدش تو باشی...

#هستی_جلیلی

شاید کسی فقط می‌خواهد شنیده‌شود، بشنوید.
شاید کسی فقط می‌خواهد دیده‌شود، ببینید.
شاید کسی فقط می‌خواهد در آغوش گرفته‌شود، در آغوش بگیرید.
شاید کسی فقط می‌خواهد دوست داشته‌شود، دوست بدارید.
ببینید و بشنوید و دوست بدارید و در آغوش بگیرید آدم‌ها را.
شاید تسکین بزرگترین حفره و رنج زندگی‌شان، همین باشد.
زندگی پلی‌ست روی پرتگاهی عمیق.
با محبت و لبخندی،
آنان که به کناره‌ی میله‌ها رسیده و به عمق سکوت پرتگاه خیره مانده‌اند را به میانه‌ی پل بازگردانیم.
مراقب همدیگر باشیم،
هیچ‌کس نمی‌داند در دل آدمی که همین‌لحظه دارد می‌خندد و حالش خوب به نظر می‌رسد چه غوغایی برپاست....

گفتم: میدونی؟ کاش زندگی عین یه نوار کاست بود
گفت: نوار کاست؟ چطور مگه؟
گفتم: چون اگه هر جاشو دوس داشتی، میشد با یه خودکار برش گردونی عقب.
گفت: آخه مشکل اونجاست اگه این کاستو برگردونیش عقب، فقط قسمتای قشنگش نمیاد که، همه چیش برمیگرده عقب
دوباره باید بشینی ببینی برای لبخندی که الان میزنی، قبلش چقد گریه کردی

اسکار قشنگ ترین حالت روحی، حسی و فیزیکی هم میرسه به اون لبخندی که وقتی داری باهاش چت میکنی میشنه رو صورتت.

‌
آرامشی میخواهم از جنس آغوش تو
و لبخندی که تمام دلهره‌هایم
را از یادم ببرد،تا نقش ببندد عشق در قاب زندگیم .
.. .

عزیزی میگفت جای گیاهِ بامبو را که عوض کنی دیگر رشد نمیکند؛ پژمرده میشود. میدانی چرا؟ چون ریشه اش را همانجا، جا میگذارد...
دلِ آدمیزاد که دیگر کمتر از گیاه نیست جانم! گاهی ریشه اش جا میماند در دلی، لبخندی، بوسه ای..


. .

‏تو این مملکت اگه کسی‌رو دوست نداشته‌باشی، دیگه هیچ انگیزه‌ای، هیچ دلخوشی، هیچ لبخندی نداری