آن‌جا که زنی با موهای آشفته و لبخند غمگین
بر سنگفرش‌های باران‌خورده‌ی شهر، راه می‌رود و در ذهنش شعری بی‌قافیه را زمزمه می‌کند.
و آنجا که مردی، پشت پنجره‌ی مه‌گرفته اتاقش، دستی لرزان بر چهره‌اش می‌کشد،
آرام در سکوت به سیگارش پک می‌زند و
دخان سیگارش را در آغوش نیستی رها می‌کند.
جایی‌ست که شاید هردو فکر می‌کنند
نجات‌شان در گریز است
اما این فکر تنها توهمی بیش نیست.
رفتن، تنها شکل دیگری از ماندن در تنهایی‌ست.
هیچ چیز و ‌هیچ‌کس نمی‌تواند
تنهایی بی‌انتهای‌شان را پر کند.


#رامین_وهاب_راوی

از بهار، تقویم می‌ماند؛
از من، استخوان‌هایی که تو را دوست داشتند.

اکنون بنظر می‌رسد که صبور تر شده‌ام اما چراغی در وجودم خاموش شده است که دوست داشتم تا ابد روشن بماند

- لاادری

♡

اکنون بنظر می رسد صبور تر شده ام؛ اما چراغی در وجودم خاموش شده است که دوست داشتم تا ابد روشن بماند.

یک گلدان گل را رها کن به امان خودش، بعد از چند وقت، حتما می‌خشکد. حالا جای آن گلدان، آدمیزاد باشد، نگویی دوستش داری، دستی از روی محبت بر سرش نکشی، به اوضاع و احوالش نرسی، نازش را نکشی، برایش دلبری نکنی، خبر از احوالش نگیری، هر چقدر هم که محکم باشد، یک جایی می‌خشکد.
می‌خواهم بگویم مراقب گل زندگی‌تان باشید، قبل از آنکه تنها مشتی خاک تهِ گلدانِ زندگی برایتان بماند.
مگر آدمیزاد به چه بند است، جز کمی محبت ؟

از این زندگی چهِ میخواهم
امید بسیار ..
مقدارِ زیادی نور ..
دلخوشی‌هایِ کوچک اما ماندگار ..
آرامِشی عمیق و پایدار ..
رویایی بی حدُ مرز‌ ..
و شادمانیِ بی پایان ‌.🤍

Today... I will not allow myself to stress over thing I cannot control. I declare , I will remain calm.

امروز به خودم اجازه نخواهم داد، بابت چیزهایی که از کنترلم خارجه، استرس بکشم.
از همین جا اعلام می کنم، من آرام خواهم ماند...

غصه ها را پشت گوشم می اندازم ،
چونان طره ی گیسویی رها ،
و تسلیم دست ها ...
من باید حالم خوب باشد ،
باید شاد باشم ، باید بخندم ، باید آرام باشم ...
هرگز این شب را ادامه نخواهم داد ،
و هرگز این ابرهای بارور را نخواهم بارید ،
فردا همه چیز ، جور دیگریست ...
این منم ! کسی که غمی در دلش ،
جسارتِ ماندن ندارد !
این منم ! کسی که اراده ای در باورش ،
جرات شکستن ندارد !
آفتاب که زد ؛ از نو جوانه خواهم زد ،
شکفته خواهم شد ،
شکوفه خواهم داد ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

‌
‏یک روز که از همه‌چیز دست کشیدم
تا برای تو خانه‌ای باشم،
پشت در ماندم.
قلبی اگر داشتی، برای این جمله
ساعت‌ها گریه می‌کردی

آیکوت اُوزجان؛ فارسیِ سیامک تقی زاده.

وقتی برف، ردپاها را بپوشانَد،
یا خاک،استخوان‌ها را بپوسانَد،
از ما جز آن بوسه‌ها چه می‌ماند؟

#حمید_سلیمی