اگه بخوام خودم رو برای کسی تعریف کنم باید رجوع کنم به این تیکه از کتاب مسخ نوشته‌ی کافکا که میگه:

‏من نمی‌توانم به تو بفهمانم. نمی‌توانم به کسی بفهمانم که در من چه می‌گذرد. من حتّی نمی‌توانم آن را برای خودم توضیح دهم.


. .

نوشته‌ بود برخی از زخم ها درمان ندارند، به گمانم تمام زخم‌های من از همین نوع است.

هیچوقت هیچکس من رو به اندازه‌ای که مامانم دوستم داره دوست نخواهد داشت و این بهم آرامش می‌ده. من تو این زندگی توسط یه نفر با تمام وجود دوست داشته شدم.

حتی اگر تمام مردم تو را ترک کنند،
من در گوشه‌ای در انتظار تو می‌مانم.

نترس، در نهایت من می‌مانم و تو، با قلبی پر از عشق.

.
مَردُم از ماتم من شاد و من از غم خشنود
شادمانم کن و اندوه مکرر برسان

فاضل نظری
اشعارکوتاه.

. .

•
و زندگی همین است
در سایه‌ای به دور از هیاهوی این آدم‌ها
دو فنجان قهوه گرم باشد
تو باشی و من
شیرینی‌اش هم بماند پای چشمانمان.️🤍

♡

«من همانم که تویی از همه عالم جانش»


درودها یاران جان

روزتون سرشار از عشق.

از آدمیزاد هیچ بعید نیست
که بگوید «خداحافظ»
و بندبند وجودش «می‌خواهم بمانم» باشد!

به گمانم تمامِ آدم‌ها با غم‌هایی درگیرند که شاید هرگز بر زبانشان نیاورند و همان غم‌های ناگفته تبدیل به بغض‌های گاه‌و بیگاه، اشک‌های ممتد، خشم، انزوا و سکوت می‌شوند..