هر وقت خیلی غمگین و خالی میشم به خودم میگم همه چی رو میشه تغییر داد الا مرگ، الا آدمی که از توی عکس‌ها رفته، آدمی که صداش از توی خونه رفته، از صدای خنده‌هاش یه خاطره محوی مونده.

. .

تاریکیِ این روزها بسیار غلیظ است....
برای هم نور باشیم؛
می‌دانم که سخت است؛ کم‌رمقیم، خاموشیم، جان نداریم...
نور عظیم را نمی‌گویم؛
منظورم همان نور کم‌جانِ محوی است
که باعث می‌شود در تاریکی،
چشم چشم را ببیند....
همان باشیم برای هم....
تنها همان....

و خوشبختی

نقاشی باران خورده ای است

که رنگهای محوی از آن مانده...

و خوشبختی

نقاشی باران خورده ای است

که رنگهای محوی از آن مانده...