‌
‏«گاهی آدم بخاطر عبور از مرحله‌ای چنان درد می‌کشد و تغییر می‌کند که دیگر خودش هم نمی‌تواند خود را بشناسد.»
‌

یه مرحله‌ای هست تو زندگی بعد سختیا و یا سوگ به اسم پذیرش. مثلا بعد اینکه شرایط رو سنجیدی، این واقعیت رو بپذیری که این اتفاق افتاده. ولی یه چیز دیگه باید بپذیری و سخته اینه که زندگی طبق برنامه‌ی تو و آرزوهای تو پیش نمیره! هیچ تمپلیتی برای زندگی نیست! این سخت‌ترین قسمته!

به مرحله‌ای رسیدم که وقتی میبینم آدم‌ها سعی میکنن ذره‌ای بهم نزدیک بشن، میگم بسه. من باید برم!

من تو مرحله‌ای از زندگی خودمم که "تو باید هر چیزی که بهم میگی و ثابت کنی" چون دیگه نمیخوام بابت چیزی اذیت بشم.

یادته کلاس اول که بودی از املا میترسیدی؟ نگذشت؟ رد نشد؟
یادته واسه ریاضی راهنمایی ترس داشتی؟ الان چی؟ اصلا یادت میاد امتحانش رو؟
یادته واسه امتحان نهایی‌های دبیرستان تا صبح بیدار موندی؟!
یادته واسه کنکور چه روزا و شبایی رو با استرس و نگرانی گذروندی؟!
ولی الان چی؟ یه لحظه از اون استرس‌ها موند؟ تموم نشدن؟!
نمیدونم الان تو چه مرحله‌ای هستی و داری چه فشاری رو تحمل می‌کنی ولی همش رد میشه...

الکی خودتو اذیت نکن رفیق
و به خودت استرس نده!...

‏اون مرحله‌ی برگشتن به غریبه بودن بدترین‌ بخش هر نوع قطع ارتباطیه. کاری و دوستانه و عاطفی هم فرقی نداره

یه وقت‌هایی، کائنات ازت می‌خواد که صبر داشته باشی، نه به این دلیل‌ که می‌خواد تو رو تنبیه کنه، بلکه به این خاطر که می‌خواد از تو توی مرحلهٔ بعدی محافظت کنه، به زمان‌بندی زندگیت اعتماد کن به مراحلی که باید طی بشن ایمان داشته باش .

یه راهکار ساده برای تغییر سبک زندگی:

اول از همه یه لیست از چیزایی که خوشحالت میکنن، بساز.
دو اینکه یه لیست از کارهایی که در روز انجام میدی تهیه کن.
تو مرحله‌ی سوم بیا این دو تا لیست رو باهم دیگه مقایسه کن! ببین چقدر از کارهایی که دوست داری رو انجام میدی.
تو مرحله‌ی آخر و چهارم یه لیست معقول از ادقام اون دو لیست قبلی بنویس. لازم نیست حتما کل لیست رو تغییر بدی، کم‌کم چیزایی که لازمه رو اضافه کن. میتونی هر ماه یه لیست جدید برای خودت بنویسی


. .

با توجه به شرایطِ اخیر، هر جا پسری از “ناموس” و “غیرت” حرف زد باهاش وارد مرحله‌ی اشنایی هم نشو. فرار کن فقط.

با توجه به شرایطِ اخیر، هر جا پسری از “ناموس” و “غیرت” حرف زد باهاش وارد مرحله‌ی اشنایی هم نشو. فرار کن فقط.