مسیر شفا گرفتن از دل تجربیات دردناک میاد.

تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.

آدمای خوب وجود دارن، شاید کمیاب باشن اما وجود دارن و وقتی مسیرشون با تو تلاقی میکنه اونقدر بالغ باش که باهاشون بازی نکنی. بزرگ شدن یه تصمیمه نه فقط یه عدد.

یونگ یه جمله داره که میگه، تا وقتی که به مسائل ناخوداگاهت آگاه نشدی، یجوری ناهشیارت مسیر زندگیت و دست میگیره که اسمش و میذاری سرنوشت!

انقدر پیش هر کس و ناکسی سفره دلتون رو باز نکنید، مردم همه چیز رو یادشون می‌ره جز اون روزهایی که شما پیششون ضعیف بودید.
طرف بعد از خودکشی ناموفق
مسیر زندگیش رو عوض کرد
و تخصص داخلی قبول شد،
مردم نگفتن فلانی تلاشش رو کرد
و موفق شد.
همه گفتن فلانی که خودکشی کرده بود هم متخصص شده.

𝐢𝐟 𝐢𝐭 𝐫𝐚𝐢𝐧𝐬 𝐨𝐧 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐩𝐚𝐫𝐚𝐝𝐞 𝐝𝐚𝐧𝐜𝐞 𝐢𝐧 𝐢𝐭

اگر در مسیر شما باران می بارد در آن برقصید .️

♡

همه آدم‌ها شاعرانگی رو بلدن حتی اونی که شاعرانگی رو یادش نگرفته، ولی مهمه در کنار چه کسی قرار می‌گیری چون بعضی از قابلیت‌ها فقط توی شرایط‌‌های خاص و با آدم‌ خاص شکوفا می‌شه. یکهو می‌بینی کسی که اصلا نمی‌دونست شعر چیه، برات در حد شاهنامه شعر گفته و وارد مسیری شده که حتی خودشم به خوابش نمی‌دیدش.

می‌گفت: "هیچ رفت و برگشتی شبیه هم‌دیگه نیست. حتی در همون لحظه. حتی از همون مسیر."

اگر هیچکس نگاه نمی‌کرد، بازم این مسیر رو می‌رفتی؟

دوباره می‌گم: حتی پیاده‌روی تو مسیری که دوستش داری، زیباتر از دویدن تو جاده‌ایه که می‌دونی بهش تعلق نداری.