به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

Healing may not come quickly, but it will come.

بهبودی ممکنه به سرعت رخ نده،
اما بالاخره رخ خواهد داد.

نوش جونتون رفقا اینم از ارسالی ممبرا تا وقت هست ازش پول بکشید چون ممکنه سایتش کمتر کنه این مبلغو.️.

انسان دائماً در حال تغییره. چیزی که چند سال پیش فکر می‌کردی درسته، الان برات یه عقیدهٔ مسخره‌ست و به خود قدیمی‌ت می‌خندی. مهم نیست الان چقدر مطمئنی به افکار و نظرت، همیشه یه گوشه ذهنت به خودت بگو «شاید منم دارم اشتباه میکنم و نظراتم ممکنه اشتباه باشه».

گاهی ممکنه از خودمون متنفر بشیم ، نه به دلیل بد بودنمون ، چون زیاد از حد تلاش کردیم خوب بمونیم بین انسان هایی که‌ خوبی رو له میکنن :)

♡

از دست دادن اینجوریه که در بهترین
لحظه‌هایی که ممکنه داشته باشی
یهو یادت میوفته "اگه اون بود همه‌چی
قشنگ تر بود."

‏یه جا نوشته بود:

"آدم بودن مقوله پیچیده‌ایه،
ممکنه درست چند دقیقه بعد از رقصیدنی که غرق عرقت کرده، از ته دل زار بزنی
بعد بلند بشی، سرمه به چشمات بکشی و کل دنیا رو مبهوت ماتیک قرمزت کنی
درحالی‌ که درونت جنگ جهانی برپاست....!

هیچی دیگه
خواستم بگم درست نوشته بود...

Sticks and stones may break your bones but words will break your soul.

چوب‌ها و سنگ‌ها ممکنه استخون‌هاتو بشکنن، ولی کلمه‌ها روحتو خدشه دار میکنن.

چمیدونم حتما دوست‌داشتنی نیستم دیگه. وگرنه چطور ممکنه یک نفر هم نباشه که برای بودن کنار من تلاش کنه؟!

دوستم عاشقته و ممکنه بخاطر همین دوست داشتنش یه روز ازت بگذره ولی من ازت نمیگذرم بابت همه شب‌های نیمه تمومی که بهش هدیه کردی، بابت ذوقی که ازش گرفتی، بابت امید واهی‌ای که بهش دادی، بابت انگیزه‌ای که از زندگیش گرفتی، رفتار تو‌ باهاش حتی روی دوستی ما هم اثر گذاشت و از من هم دورتر شد.