رنج و اَندوه ‏قبل از هر چیزی؛
‏اول به سراغِ موهایِ یک زن می‌رود!

صدای بی گزند
.️.

نسیم خنکی که
موهایت را تکان می‌دهد
صدای من است ..
بارها از تو میگذرد
و تو او را نخواهی شناخت .🤍

- نیما یوشیج

♡

کاشکی من نور می‌شدم لا‌به‌لایِ موهایِ مشکیِ قشنگت، کاشکی اشکِ شوق می‌شدم کنجِ چشمایِ ماهت؛ ولی در عوض تو ماه درخشانِ شبایِ تارِ من می‌شدی.

پوستم رو با ژل مخصوص میشورم، نخ دندون میکشم و مسواک میزنم، کرم آبرسانم رو میزنم، موهای نم دارم رو با روغن چرب میکنم، میرم تو تختم و برای احساس ناکافی بودن، دوست نداشته شدن، مزخرف بودن و تنهایی غصه میخورم.

بعد از مرگم
اگر نسیمی موهایت را رقصاند، بدان من هستم که هنوز دوستت دارم.

ایمی واینهاوس افسانه‌ای!
ترکیب صدای جادویی، روح زخمی و‌استایل بی نظیر.

ولی چرا خاص بود؟
چون درد رو آواز می‌کرد،
چون هیچ‌کس مث اون نمی‌خوند،
و چون پشت اون موهای بلند و خط چشم غلیظ، یه روح شکننده اما عمیق پنهون بود.

و متاسفانه تو سن ۲۷ سالگی فوت کرد.

به‌قول آدری هپبورن، ستاره‌ی افسانه‌ای سینمای هالیوود:

«‏زیبایی یک زن، در لباس‌‌هایی که می‌‌پوشد نیست.
در چهره یا در نحوه‌ی آرایش موهایش هم نیست،
زیبایی یک زن در چشمانش است، چشم‌هایش راهِ ورودیِ قلبش هستند،
مکانی که عشق در آن جای دارد...»



. .

آن‌جا که زنی با موهای آشفته و لبخند غمگین
بر سنگفرش‌های باران‌خورده‌ی شهر، راه می‌رود و در ذهنش شعری بی‌قافیه را زمزمه می‌کند.
و آنجا که مردی، پشت پنجره‌ی مه‌گرفته اتاقش، دستی لرزان بر چهره‌اش می‌کشد،
آرام در سکوت به سیگارش پک می‌زند و
دخان سیگارش را در آغوش نیستی رها می‌کند.
جایی‌ست که شاید هردو فکر می‌کنند
نجات‌شان در گریز است
اما این فکر تنها توهمی بیش نیست.
رفتن، تنها شکل دیگری از ماندن در تنهایی‌ست.
هیچ چیز و ‌هیچ‌کس نمی‌تواند
تنهایی بی‌انتهای‌شان را پر کند.


#رامین_وهاب_راوی

یه چیزایی هست؛
نه میشه نوشت نه میشه به زبون آورد،
و نه میشه فراموش کرد،
همونا می‌شن چروک های صورت، موهای سفید، سردرد، معده درد،
بداخلاقی های گاه و بیگاه....!
• |.

و من عاشقم ، با تمامی وجودم. موهای سرم ، نوک ناخن‌هایم ، همه لبریز عشق تو هستند

- از میان نامه‌های جبران خلیل جبران .