‏آدم‌ها بهت قول میدن ‏تو سخت‌ترین لحظه‌ها کنارت باشن، اما یهو میبینی که همون‌ها سخت‌‌ترین لحظه‌ها رو خودشون برات رقم زدن.

‏هیچکس در مورد این صحبت نمیکنه که چقدر سنگین و ناامید کننده‌ست وقتی بعد از کلی تلاش فکر کردی بالاخره حالت داره بهتر میشه ولی یه روز رندوم بیدار میشی و میبینی فقط میخوای بمیری.

یه وقت‌هایی یه شکلی از آدمی رو میبینی که میترسی، وایمیستی فکر میکنی که بقیه تصوراتت از اون آدم تو همه وقت‌هایی که با هم میگذروندید اصلا درست بوده یا غلط؟ فکر کنم این میشه همون از چشم افتادن.

ولی هیچی لذت بخش تر از این نیست که میبینی آدمای عوضی زندگیت گیر یه عوضی تر از خودشون افتادن.

اون وقتی که یه روز کامل گوشیتو خاموش میکنی بعد که روشنش میکنی میبینی از یه نفر کلی تماس از دست رفته و مسیج داری که نوشته«کجایی نگرانتم» همونو نگه دار باقی که صبر میکنن تا آنلاین شی تا بعد بگن کجا بودی رو هم بریز دور به همین سادگی ...

زانویِ غم بغل گرفتی؟
مگه زندگیِ چندمته که توقع داری هیچ
اشتباهی نکنی؟
غصه نخوریا، یهو میبینی خدا برات دری
رو باز میکنه که تو حتی اون درو نزده بودی.

من بسیار آدم هستم هستم هستم یهو میبینی عه نیستم، دیگه هیچوقت نیستم ای هستم.

برو، من از تو گذشتم، تو خودت چی میبینی که من نمیبینم؟ ته تهش یه خیانتکار با ظاهر متشخصی، با من چی بودی که بخوای با بعدی باشی آخه؟ تو به هیچکس نه وفا میدی نه عشق چون ذاتش رو نداری، فقط اداش رو میتونی دربیاری که تو همون هم فلک زده بودی.

به جرعت میتونم بگم قشنگترین عکسارو
اینجا میبینی:

Sᴛʀᴇss ɪs ᴊᴜsᴛ ᴡʜᴇʀᴇ ʏᴏᴜ sᴇᴇ ʏᴏᴜʀ ʟᴀsᴛ ʀᴇғᴜɢᴇ.
Hᴇ ᴛʀᴇᴀᴛs ʏᴏᴜ ʟɪᴋᴇ ᴇᴠᴇʀʏᴏɴᴇ ᴇʟsᴇ.

‏فشار روانی فقط اونجایی که میبینی آخرین پناهت هم داره
مثل بقیه باهات رفتار می‌کنه.