من هستم، هستم تا توی بردهات تشویقت کنم، که تو شکست‌هات دستت رو محکم‌تر بگیرم، تو هیچوقت من رو رو به‌ روی خودت نمیبینی، من همیشه همینجام کنارت، هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی تو پستی یا بلندیش، تو روشن‌ترین یا تاریک‌ترین قسمتش، تو تنها نیستی من کنارتم.

خدایا شکرت!
واسه شبای که فکر نمیکردیم صبح بشه...
واسه عزیزانمون که هر روز سلامتیشونو میبینیم...
واسه رفیقامون که تو دنیای هزار رنگ اونا یه رنگه نابن...
واسه آبی آسمون؛ واسه هوای خوب...
واسه دیدن دوباره ی سبز شدن درختا...
واسه فرصتایی که میدی تا اشتباهاتمونو جبران کنیم...
سختیایی که میتونست از این سخت تر باشه...
زمین خوردنا و واسه دوباره بلند شدنا...
واسه بودنت بهترینم...
خدایا واسه بودنت کنارم شکر...

ویترین ها بینظیر شده
‏ولی وقتی چند کلمه صحبت میکنی
‏میبینی درون خیلیا همچنان پوچه!
‏غافل ازینکه
‏جذابیت اصلی فقط در نگاه اول نیست
‏بلکه بعدشه که ارزش اون ارتباط رو مشخص میکنه و باعث میشه حفظ یا رها بشه.

کاش میدانستی
آنطور که میگویم
و آنطور که نشان میدهم نیست !

من بیشتر از آنچه میگویم و نشان میدهم
بیشتر از آنچه میدانی و میبینی

دوستت دارم

زندگی انقدر عجیبه که به خودت میای میبینی آدم‌هایی که پارسال این موقع فکر میکردی بهترینن و قراره تا ابد باشن، الان نه اهمیتی برای هم دارید و نه خبری از همدیگه.

خانواده سخت‌گیر اینطوریه که دوستات رو از دست میدی چون نمیتونی باهاشون وقت بگذرونی، ازدواج موفقی نداری چون نه آدم‌های زیادی میبینی، نه رفت و آمدی هست که درست بشناسی، شغل خوبی نمیتونی داشته باشی چون محدودیت باعث میشه مهارت خاصی نداشته باشی، کل زندگیت رفت چون نخواستن زندگی کنی.

تو خانواده بهت یاد میدن که سازگاری و انعطاف بیش از حد، احترام و درک آدما یه ارزش خیلی مهمه
بعد بزرگ میشی میای تو اجتماع میبینی که اولین چیزی که باید یاد میگرفتی اینه که حقوق تو چیه این وسط؟
مرزهای تو چیه و چرا مهمه که پای مرزهات بمونی.

Expect nothing and accept everything and you will never be disappointed.

هیچ انتظاری نداشته باشید و همه چیز را بپذیرید، میبینید که هرگز ناامید نخواهید شد.

کم‌کم دارم میفهمم که بزرگ شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی میرسی، میبینی آن‌قدرها هم که فکر میکردی جالب نبوده‌اند.

‏زمان واقعا همه چیو حل میکنه، سخته، درد میکشی، مثل یه معتادی که داره ترک میکنه بند بند وجودت پر از درد میشه، عصبی میشی، اضطراب داری، خشمگین میشی، اما کم کم میبینی بی حس شدی به همه چی، دیگه متوجه نمیشی، فقط میبینی چقد سختی کشیدی و همه چی مثل قبل جریان داره …