بنده جنبه شنیدن هر حرف و دیدن
هررفتاری رو ندارم، زود ناراحت و اشکی
میشم، ازتون دور میشم، کم‌حرف
میشم، مچاله میشم، غذا نمیخورم،
مردم گریز میشم، میترسم، فکر میکنم
دوستم ندارید و عین بستنی آب میشم
از غصه، باهام با ملایمت رفتار کنید
لطفاً.

دلم نمیاد شب‌ها بخوابم، میترسم فردا روز بدتری باشه.

از آشنایی با آدم جدید میترسم،
از ادامه دادن با آدمای قدیمی هم میترسم.

من رو تنها نذار باشه؟ من از این همه غم میترسم، میترسم نتونم از پسش بربیام، میترسم آخرش به این تنهایی ببازم.

از عشق دوم بودن میترسم، از اینکه آدمی که به تو رسیده کنار آدم قبلی تا خرخره عاشق بوده، حالا دیگه هیچی براش نمونده جز تلاش برای بقا.

بعضی شب‌ها انقدر فشار روم زیاده میترسم بخوابم چون فکر میکنم ممکنه تو خواب قلبم وایسه.

از تموم شدن میترسم، از تموم شدن رابطه‌ام با آدم‌های مورد علاقه‌ام، از تموم شدن باریدن بارون، سریال مورد علاقه‌ام، چاییم، سیگارم، از تموم شدن زندگیم.

میگفت" دلبر بارون که میباره به یادم باش"
میخندیدم میگفتم
"مگه قراره از یادم بری؟! "
میگفت" میترسم روزی برسه که فراموش بشم، من عاشقِ بارونم چون تو هستی"
بهش گفتم" ولی من عاشقِ توام چه بارون بیاد چه نیاد؛ فراموش نمیشی"
نمیدونم الان یاد من هست یا نه؟!
نمیدونم هنوزم عاشقِ بارونه یا نه؟!
اصلا نمیدونم دلبری داره یا نه؟!
اما میدونم که من سرِ حرفم موندم...
هنوزم بارون بباره به یادشم!

نوشته بود، گاهی قوی ترین آدم اونیه که با صدای لرزون میگه: میترسم اما به زندگیم ادامه میدم.

‏من از دوطرفه نبودن روابط میترسم، از اینکه انقدری که من اهمیت میدم اون اهمیت نده، انقدری که من نگران میشم اون نشه، انقدری که من دوستش دارم اون دوستم نداشته باشه.